Pustka
Pustka w mojej głowie
Pustka w sercu moim
Dotyk twojej dłoni
Delikatnej, na mej
Zbyt dla Ciebie potężnej
Wiatr w Twoich włosach
Wiatr pełen nienawiści
Otula twe lekkie serce
Wzburzone w nicości,
Lecz pełne wrogości
Ja w twoich oczach
Ja znienawidzony
Odchodzę od Ciebie
I przepraszam
Za winy niepopełnione
Komentarze (10)
Ciężka sytuacja. Prawdopodobnie wybranka podmiotu w jakimś momencie straciła do niego zaufanie i przypisała mu niesłusznie czyny, których nie popełnił. Nienawidzi go za to, w co święcie wierzy, a podmiot odchodzi, chcąc jej szczęścia. Tak ja to widzę. Smutna sytuacja, która pokazuje, że bez zaufania jako fundamentu nie zbuduje się już niczego. Ode mnie 5 :)
Przepiękny wiersz, słowa nie są wymuszane, co bardzo cenię. Leci 5!
PS. Zapraszam do mnie ;)
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania