Rozmrażanie

jeszcze w okowach, z nadmierną powagą

którą chętnie przeklęłoby się, gdyby

nie widmo kary

 

prawdziwe topnienie nadciąga

niczym bezdźwięczna fala

milczący, stugłowy olbrzym, który

zbliża się przeskakując całe wsie

 

rozwadniają się kajdanuchy, niedługo

będziemy stać po kolana

w ciepłej wodzie

 

ciągle udajemy wesołkowatych choć ledwie

możemy wycedzić jedno zdanie dziennie

(w nich - kostki lodu, taki paradoks!)

 

odrywają się płaty makijażu

całe wywrotki, megatony tego

 

jaka będzie następna epoka?

jedna wszystkowiedząca gówniara

upiera się, że kontradorosłości

ale akurat w to nikt jej nie wierzy

 

pewnie jak zwykle, w takich wypadkach

czort wie, skąd powychodzą stada

wygłodniałych kotów, by zagryźć ludzi

przejąć władzę nad samotną wyspą

 

i wreszcie będzie wesoło

Średnia ocena: 4.0  Głosów: 5

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (12)

  • JamCi 29.07.2019
    A potem echo nad wodami.
  • betti 29.07.2019
    Będziemy rżeć zamiast wyć do księżyca... ubaw po pachy.
  • Aisak 29.07.2019
    Niby rozmrażanie, a gołym okiem widać rozmnażanie...
    To przez tę gruszkę xD
  • Florian Konrad 29.07.2019
    dziękówa za wpady i komenty
  • JamCi 29.07.2019
    Ja dziękować za teksty. I czekać na prozę :-)
  • Florian Konrad 30.07.2019
    jeszcze coś napiszę z prozy, może kiedyś...
  • JamCi 30.07.2019
    Florian Konrad :-) chętnie przeczytam :-) wiersze też chętnie, ale małym rozumiem obejmuje tylko część przekazu.
  • JamCi 30.07.2019
    Rozumkiem.
  • Canulas 30.07.2019
    "ale akurat w to nikt jej nie wierzy)" - zamknąłeś nawias, ale chyba go nie otworzyłeś. Sinusioida w słowie. Raz siądzie bardzo, a raz ledwie, ledwie. Tutaj nie bardzo.
    Pozdrox
  • Florian Konrad 30.07.2019
    no trudno. dzięki za czytanie
  • Pan Buczybór 30.07.2019
    Stan zamrożenia, przejścia do następnego tematu. Naprawdę ładny wiersz, interesujący.
  • Florian Konrad 30.07.2019
    naprawdę dziękuję

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania