Rzecz o przemijaniu.

I zapomni o starym wietrze te drzewo,

gdy nastanie cisza nad zielonym ruczajem;

i kwietniową ptak zapomni piosenkę,

gdy kwiecień stanie się majem.

Owoce promienie zapomną,

w którym dane im było dojrzewać

i któż w dzisiejszym blasku słońca

wczorajszy kawałek pamiętać będzie nieba?

Zapomnimy kamienie, co nas w nogę raniły,

gdy właściwej szukając drogi ,tak bardzo żeśmy błądzili.

I pójdzie ten diament w niepamięć co tak wiele dla nas znaczył,

bo los wszystko co ważne,z czasem w błahostkę przeinaczy.

Przecież wyschną kiedyś łzy,

i już nie będą tak słone ,

a ludzie co tak bliscy sobie byli ,

nagle pójdą w inną stronę.

Tylko smutek gdzieś w sercu zostanie,

by się przypominać na nowo ,

i to co jest trwałe to może jeszcze słowo..