Samotny duch.

Leci po chmurach. Wreszcie wolny, nikt go nie zatrzyma. Ma czarne długie pióra. Jakże piękne byłyby gdyby ich nie splamił. Teraz jednak wieczny ogień zapłonął na morzu tęsknych łez. Nie odwiedza tego miejsca. Nie potrafi spojrzeć na ich zbolałe twarze. Wie, że to przez niego płaczą.

Teraz jest tu.

Samotny wśród tysiąca białych chmur.

Nie pamięta czemu to zrobił. Momentami pragnie tam wrócić. Znów coś poczuć, choćby ból na nadgarstkach.

Nicość.

Nic nie był w stanie poczuć. Był jedynie duchem, o którym kiedyś wszyscy zapomną.

Był i jest nikim.

Średnia ocena: 4.0  Głosów: 7

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (6)

  • Ktokolwiek 05.03.2016
    Bardzo poetyczny i bardzo krótki tekst, a jednak nie jest to w tym przypadku wada. Można to interpretować na wiele sposobów, myślę, że każdy zobaczy w tym tekście kawałek siebie. Pierwsze zdanie było jakieś takie... nieprzyjemne, jakby zgrzyt paznokciami po tablicy. Moim zdaniem mogłaś napisać to ładniej. ,,Ma czarne długie pióra." po ,,czarne" przecinek :)
    Więcej uwag nie mam. leci 4 :)
  • Okropny 05.03.2016
    Powinno być "długie, czarne pióra", żeby było całkowicie poprawnie.
  • KarolaKorman 05.03.2016
    Samotność, gdziekolwiek, nie jest miła 4 :)
  • Lucjanek 05.03.2016
    Dobry wiersz, daję 4.
  • little girl 05.03.2016
    Nie był w stanie nic czuć, ale mam wrażenie, że tak naprawdę doskwiera mu tęsknota i żal, 4 :)
  • Rasia 05.03.2016
    "Jakże piękne byłyby gdyby" - przecinek po "byłyby"
    "Nie pamięta czemu to zrobił." - po "pamięta"
    A według mnie wielka szkoda, że tego nie rozpisałaś. Temat ma potencjał, czuć w nim smutek i żal, nie trąci brakiem oryginalności. Pomimo to wczułabym się bardziej, gdyby tekst był dłuższy i po prostu dla czytelnika byłoby to lepsze, bardziej angażujące. Zostawiam więc 4 :)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania