Poprzednie części: Sekunda
Sekunda
Powoli przemija kolejna sekunda tej wieczności,
Ona jest niczym w nieskończoności.
Nikt nie wspomni o jej dzieciach.
Kolejna chwila przeminęła,
Wszyscy już o niej zapomnieli.
Zapomniane dzieci czasu.
Setki czynów w jednej sekundzie,
Lecz i to wszystko nie jest wieczne.
Czas zabija bohaterów.
Wielkie słowa, które przepadają,
Wieczność nie oszczędza mądrości.
Wszystko to upada na dno bezkresnego oceanu.
Tylko nieliczni pokonali czas,
Czy i ja go pokonam?
Moja sekunda powoli przemija.
Komentarze (10)
P.S. Pozwolę sobie się zareklamować: zapraszam do przeczytania "Jedno Życzenie" mojego autorstwa, które może Ci przypaść do gustu ;)
Ogólnie wiersz bardzo dobry, przypadł mi do gustu, tylko tak bardzo mnie zastanawia, co masz na myśli pisząc, że "Tylko nieliczni pokonali czas". Zdradzisz tajemnicę? :')
Stawiam 5 za to, że cały wiersz trzyma się kupy pod względem logicznym, nie są to tylko przypadkowe słowa, które po prostu ładnie ze sobą brzmią, nie mając większego znaczenia. Oby tak dalej c:
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania