Seria ból i cierpienie #3: Tragedia rodzinna

Cierpiąca dusza i ciało bolące,

Stojący ojciec i dzieci klęczące.

W ręce nóż, przed nogami ofiary,

Dramat czas zacząć, Charonowi oddać talary.

Przecięte gardełka,

Bez krzyku, bez rozgłosu.

Samobójstwo ojca i koniec patosu.

To historia z życia…

Myśląc o tym, łza w niejednym oku,

Zabite dzieciątka,

I ojciec pogrążony w mroku.

Niechciany sens tej historii taki,

Że czasem życie to bestii majaki.

Potępiony ojciec, skazane dzieci.

Dzieci co do życia miały chęci...

*Dla wyjaśnienia. Inspiracją powstania tego wiersza jest zjawisko samobójstwa rozszerzonego. Proszę więc o stonowane komentarze.