Smażenie i palenie ludzi. Z cyklu "Zbrodnie homo sapiens"

Nałożnica cesarza chińskiego Takya, kobieta piękna i pomysłowa wprowadziła nowy sposób zadawania śmiertelnych cierpień ludziom. Kazała wykonać z metalu cylinder o wielkości podobnej do przeciętnego wzrostu człowieka. Pod nim zamontowano piec. Do cylindra przy użyciu metalowych klamer przyczepiano skazańców. Powoli rozpalano ogień w piecu i smażono ludzi aż do całkowitego spalenia. Urocza Takya lubiła przyglądać się tej okrutnej karze, którą stosowała wobec swoich rywalek i współzawodniczek w chińskiej sztuce miłości na cesarskim dworze.

To było dawno temu w Chinach, a w Europie cesarz Otton III kazał piec na wolnym ogniu swoją żonę Marię, która przez kilka lat miała przy sobie pięknego młodzieńca przebranego za pokojówkę.

Nie tylko na cesarskich dworach smażono ludzi. Na ulicach miast też ich palono. We Wrocławiu 23 września 1544 roku spalono na wolnym ogniu kobietę, której udowodniono, że przebierając się za mężczyznę, dwa razy zawierała związki małżeńskie z kobietami.

Dzieci też karano ogniem! Według oficjalnej opinii wydziału prawnego uniwersytetu we Frankfurcie nad Odrą w 1687 roku osądzono, torturowano i spalono żywcem małą dziewczynkę. Twierdziła ona, że jako czarownica rodziła żywe jaszczurki!

Smażenie i palenie ludzi to specjalność homo sapiens — taki to dziwny ten świat!

Postscriptum

Autor zdaje sobie sprawę, że powyższe przykłady to tylko ułamek historii ludzkiego okrucieństwa.

.

To jest ciekawostka historyczna, a nie opowiadanie - taki był cel, dlatego opublikowałem w dziale"historyczne".

Opracowano na postawie: Marian Wawrzeniecki, "Krwawe widma, ciekawe procesy, tortury i osobliwe egzekucje", Warszawa 1909.