Poprzednie części: Smutek
Smutek
Odszedłeś ode mnie wczoraj
Sprawiając, że zapomniałem smaku
Samotnych słonych łez będących jak potoki
Mających początek w nieskończonym źródle.
Swym odejściem otworzyłeś moje oczy
Które dostrzegły piękno tego świata
Wschody słońca już nie zwiastują
Wieków ciemności w sekundzie.
Zabrałeś ze sobą moje cierpienie
Które stało się jak przykre wspomnienie
Powoli odchodzące w zapomnienie
Będące moim jak marzenie.
Komentarze (8)
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania