Smutno

oddychać ostrożnie

by nie spłoszyć śpiących

w gałęziach ogrodu

złudzeń

 

opierać się o ścianę

by poczuć pod plecami

szorstką egzystencję

cegły

 

kolorowe szkiełka

pozbierać na kartkę

układając pejzaż

pozornego szczęścia

 

w pustym pokoju

gdy smutek nadejdzie

w zdobne warkocze

zaplatać wiersze

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 9

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (26)

  • betti 14.12.2017
    Zaczynasz stosować metaforę, czyżby budził się potencjał?

    w zdobne warkocze zaplatam wiersze... bo wyszło ''Kali kochać, Kali lubić''
  • betti 14.12.2017
    tu wszystko w ten deseń... dziwne
    Zobacz:

    kolorowe szkiełka
    pozbieram na kartkę
    ułożę pejzaż
    pozornego szczęścia

    Po co Ci ten Kali?
  • akwamen 14.12.2017
    betton , zmień ten deseń, pod wszystkimi nie uznanymi przez ciebie złośnico wierszyczkami jest to slowo.... :) nie mam nic przeciwko temu , ale to wygląda jakbyś ograniczone słownictwo posiadała :)) ... zajrzyj do synonimów.. he, he
  • Angela 14.12.2017
    "Zaczynasz stosować metaforę, czyżby budził się potencjał?" czyżbym znalazła tu jakąś szyderczą nutkę?
    Słabo mi się to podoba, ale nic...
    Metafory stosuje tylko wtedy kiedy do czegoś mi pasują. Pchanie ich wszędzie, gdzie się da jest kiepskie.
    Cały wiersz poprawię tak, by był w formie bezosobowej, bo to lepiej pasuje do mojego zamysłu.
  • betti 14.12.2017
    Angela to była radość, czysta i szczera... szkoda, że w tę stronę nie poszłaś. Współczesna poezja metaforą stoi... nie ja to wymyśliłam, ale mi się podoba.

    Bezosobowo? Ten wiersz? Chyba żartujesz?
  • Angela 14.12.2017
    betti ale ja nie jestem współczesna, już jako pięciolatka byłam starodawna. Myślisz, że po trzydziestce
    się to zmieniło? Błagam, zaklinam na wszystkie świętości, nie próbuj wycisnąć ze mnie, czegoś
    czego tam nigdy nie było i nie będzie.
    Tak, właśnie bezosobowo, bez podmiotu lirycznego.
    Pozdrawiam.
  • betti 14.12.2017
    Angela tam są bogactwa, nic tylko czerpać... Nie chcesz, potem możesz żałować, ale Twoje życie, Twoje decyzje.
    Szkoda, że bezosobowo. Stracił na tym ten wiersz... ale to tylko moje zdanie.
    Pozdrawiam.
  • Pasja 14.12.2017
    by nie spłoszyć śpiących
    w gałęziach ogrodu
    złudzeń - smutne, a zarazem takie osobiste. Poszukiwanie szczęścia w pejzażu.
    Kiedy przeczytałam i zamknęłam oczy, poczułam ten klimat. Poczułam... szorstką egzystęcję
    cegły

    w zdobne warkocze
    zaplatać wiersze - zaplataj, bo cudnie to robisz.
    Pozdrawiam cieplutko 5:)
  • Angela 14.12.2017
    Bardzo mi przyjemnie, czytając, że można się było wczuć w tekst.
    Dziękuję i pozdrawiam serdecznie : )
  • ówczesny 14.12.2017
    Angelo przyjmujesz moją propozycję zmiany narracji Twojego wiersza? Mam na myśli trzy pierwsze zwrotki, a konkretnie to by napisać je tak, jak czwartą -
    oparta o ścianę
    poczuję pod plecami
    szorstki dotyk
    egzystencji cegły
    To tylko moja propozycja. Pozdrawiam serdecznie. Ówczesny
  • Angela 14.12.2017
    A gdybym zrobiła na odwrót, tak by tekst nie dotyczył jedynie podmiotu?
    Jeszcze nie wiem, ale dziękuję za sugestię i odwiedziny : )
  • Karawan 14.12.2017
    oparta się o ścianę - albo "oparła" albo bez "się" Poza tym no, no! ;)) 5!
  • Angela 14.12.2017
    Zaraz poprawię, nie wiem skąd to "się". Dziękuję : )
  • Luciferia 14.12.2017
    Angela Popraw jeszcze proszę "egzystęcję" :) bo tak wiersz mi się podoba, ale to mnie kole w oczy.
  • Angela 14.12.2017
    Luciferia zaraz go troszkę poprawię. Dziękuję i pozdrawiam : )
  • Luciferia 14.12.2017
    I teraz z czystym sumieniem mogę wystawić 5 :)
  • Angela 14.12.2017
    Luciferia pozostaje mi więc wyszczerzyć zębiska w uśmiechu, skłonić się nisko (trochę teatralnie)
    i podziękować serdecznie : )
  • Dekaos Dondi 14.12.2017
    Gdybym był zmuszony do wyboru - to 1 i 4 - najbardziej. ''szorstka egzystencja cegły'' - to mi się kojarzy z - ''zejdź na ziemię''
    Jakby o tym - co pragniemy - a co musimy - a życie życiem. Pozdrawiam - 5
  • Angela 14.12.2017
    No tak, chciało by się polatać, ale grawitacja czuwa. Dziękuję : )
  • Anonim 15.12.2017
    Ciekawy ten wiersz. Nietuzinkowe porównania i przenośnie. Jest ambitnie napisany, ale nieco głębszym zastanowieniu pozwala na chwilę refleksji...podoba mi się stylistyka, pozdrawiam, piąteczka :-)
  • Angela 15.12.2017
    Bardzo przyjemnie przeczytać tak miły komentarz. Dziękuję : )
  • Angela 15.12.2017
    a najzabawniejsze, że napisany na przystanku autobusowym : )
  • riggs 18.12.2017
    Gdybym chciał cokolwiek zmienić,to kolejnośc wyrazów w trzech miejscach. Nie napiszę Ci, w których bo to Twój wiersz i jest ogólnie zajebisty. Piona.
  • Pięknie, głęboko i chyba powiem, że zajebiscie :) Świetny wiersz
  • LiniaŻycia1894 14.07.2018
    Czuję trochę haiku... 5 ode mnie :)
  • Angela 14.07.2018
    Miło mi, dziękuję : )

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania