Spójrz.

Spójrz, tam już lśni.

Ostatnia moja łza.

Co w kryształ zmieniła sie.

Bo chciała po sobie zostawić jakiś ślad.

Spójrz tam w tym krysztale.

Stoi czerwona róża.

Jej już nikt nie pokona.

Ona już nigdy nie skona.

Bo łaskawie obszedł się z nią czas.

Spójrz tam obok kryształu.

Leży list, już trochę pożółkły.

Widzisz, z nim nie obszedł się łaskawie czas.

Spójrz tam na ścianie.

Wisi obraz nasz

Ty pewnie nie wiesz, że ja czasami się zastanawiam.

Jak z nami obejdzie sie czas.

Bo ta łza co kryształem się stała.

Po policzku mym płynęła przez ciebie.

Róża natomiast to ciche ukojenie.

Wodospadu łez.

A list to twoje słowa.

Już chyba dawno nieaktualne.