Spopielone dusze i serca.

Nie zatrzymuj nas, gdy mkniemy przed siebie.

Pozwól nam żyć, bez zamknięcia w klatce.

Jesteśmy siłą i niczym ogień niszczymy to co nam najbliższe.

Serca, więzi, uczucia, człowieczeństwo.

Nie zatrzymuj nas, gdy niszczymy siebie.

Dziś już pomoc potworów nic nie da.

Spadajmy w dół.

Bez zabezpieczeń, cyrkowych sideł.

Staniemy się czymś o czym wy śnicie.

Będziemy upadłymi aniołami.

Nie zatrzymuj nas, gdy łamiemy swoje spopielone skrzydła.

Czarne pióra powoli opadają na ziemię, a kurtyna się unosi.

Koniec przedstawienia.

Pusta sala i cichy szept czarnej baletnicy.

Tylko duchy słyszą to jako krzyk,

Zatrzymaj nas, gdy umieramy.

Komentarze (5)

candy 21.05.2016

to, co nam najbliższe. - tutaj przecinek
Ciekawe, spodobał mi się motyw :) 5

Angela 21.05.2016

"Pusta sala i cichy szept czarnej baletnicy." to zdanie chyba najbardziej dotknęło mojej wyobraźni, ale i cała reszta była
urzekająca 5 : )

Rasia 25.05.2016

Bez kropki w tytule
"Pozwól nam żyć, bez zamknięcia w klatce." - bez przecinka, nie ma tutaj czasowników do rozdzielania
"niszczymy to co nam najbliższe." - przecinek po "to"
"Staniemy się czymś o czym wy śnicie." - przecinek po "czymś"
Rzuciło mi się w oczy dość ciekawe wykorzystanie motywu theatrum mundi. To z pewnością jeden z lepszych Twoich wierszy, wyszedł dość emocjonalnie i widać, że się w niego wczułaś. Zostawiam 4,5 czyli 5 :)

Shina-san 25.05.2016

Czekałam już od jakiegoś czasu na twoją ocenę :3 Dziękuję bardzo za pochwałę i dalej trwa u mnie wojna z przecinkami, chociaż staram się je jakoś ogarnąć ;__;

Rasia 25.05.2016

Nawet taka wojna kiedyś się kończy :) Oo, jakie to miłe, że na mnie czekałaś :D Ja ostatnio nie miałam internetu i trochę jest z tym u mnie problem, ale zawsze wrócę :) No i nie ma za co.

Spopielone dusze i serca.

Komentarze (5)

Napisz komentarz