Spotkanie z lękiem

umówiłem się z lękiem na kawę

aby wyjaśnić pewną sprawę

dlaczego kiedy podziwiam gwiazdy

ten niski pan bez ogłady

ciągle mnie przyszłością straszy

upijam się jej szafirowym wzrokiem

lęk w lodowatych barwach podsuwa obrazy

stopklatki chwili przed rozstaniem

szepcze szkaradnym jak ropa z ucha głosem

powody nie spędzonych razem wielu wiosen

o idzie z szelmowskim uśmiechem

siada mówi pewny siebie

gdyby nie on dawno

w niejedne popadłbym bagno

z kompotu kostuchy wyławiał haczykiem

ostrym wstrząsem ratował życie

jak mąż z żoną po zdradzie

musimy się udać na terapię

nie istniejemy bez siebie

bądź mi doradcą nie makbetem

pozwól mi się osunąć w snu rubieże bezpiecznie