Strach o miłość.

W kominku, powoli milknie drewna śpiew.

Łza się w oku kręci, bo mój miły ze mną jest.

Tak jak obiecał, wrócił tu do tych wonnych wiosną bzów.

Do kasztanów spadających, i miłość przynoszących nam.

Do mnie twej wyśnionej, królewny za siedmiu murz.

Co wyczekuje, kiedy powróci luby jej.

Patrz na niebie gwiazdka, to ona prowadzi nas.

Czuwa nad tym, by smutek nie dopadł nas.

Czas spać, ty śpisz koło mnie.

Pewno śnisz o nas sen.

A ja śpie na wpół przytomnie, bo lękam się że ten sen.

Skończy się gdy dzień nastanie, a ja będę sama tu.

Lecz szczęśliwie nastał ranek.

A ty wciąż jesteś tu.