Szeolowa rozkosz

Nemezis zakrywa całunem twarz umarlaka

Z uśmiechem za maską i duszą szaraka

Po nożu spływa kropla barwiona udręką

Produkt tortur sprawionych bez mrugnięcia powieką

Skosztował krwawego wina zaprawionego goryczą

Pomimo grzechów uważa się panem nad pustki zdobyczą

Teraz nie potrafi ruszyć choćby piórem szarych skrzydeł

Chciałby choć raz jeszcze usłyszeć ton zatrzaskiwanych sideł

Ale według nowych praw piekielnych nie może zrobić nic

Pieczęcie z niebios zabraniają truchłowi temu gnić

Czyścowe dusze głodne sięgają w głębszą jaźń

Wyrywają z niego wnętrze wypłacają świętą kaźń