tam gdzie cisza krzyczy a psy nie szczekają

Komentarze (27)

• 
  Bożena Joanna 10.11.2019

  Uderzająca końcówka, pokój to szczęście, ale nie dla wszystkich. Potrzeba jeszcze spokojnego jutra. Pięknie oddany niepokój dnia codziennego. Sprawy ważne i ważniejsze. Serdecznie pozdrawiam!
• 
  Pasja 10.11.2019

  Dzięki za spojrzenie z perspektywy spraw ważnych i mniej ważnych. Chwila wpisana w jedno życie.
  Pozdrawiam ciepło
• 
  Wrotycz 10.11.2019

  Och, różne tu mogą być odczyty. Jezus kazał uczniom zostawić swoje rodziny, głosić Dobrą Nowinę dla pokoju na świecie.
  Ale, jeśli podmiot sprzedaje kaszę z manioku, to ma zysk. Czemu dzieci głodują?
  A krzyż... jest wpisany w życie.
  Nie wiem, Pasjo.
  Wydaje mi się, że krytykujesz postawę, ale w 100% nie potrafię jej określić.
  Karawana się zatrzymała, psy nie szczekają. Parafraza tytułu nakierowuje na inną interpretację. Nie być w jednej perspektywie, iść z tego placu, rozwijać się.
  Ciekawy wiersz, bardzo intrygujący.
• 
  Pasja 10.11.2019

  Bardzo ciekawy komentarz z pytaniami na które istnieją niejednoznaczne odpowiedzi. Zakłamywanie rzeczywistości i trwanie w jestestwie swoich przekonań. Ile potrzeba kłamstw by poznać łyk prawdy.
  Sprzedajemy tapiokę przez całe życie i nie potrafimy wykarmić nasze dzieci, zaspokoić nasz głód istnienia. Poszukujemy sensu wypowiedzi wielkich tego świata i nie rozumiemy ich ślepoty. Może karawana też oślepła.
  Dziękuję pięknie
• 
  Akwadar 10.11.2019

  Fajne :)
• 
  Pasja 10.11.2019

  Jak fajnie Akwi. :)
• 
  Akwadar 10.11.2019

  pasja no to fajnie, że fajnie ;)
• 
  Krzysztoff 10.11.2019

  Po przeczytaniu twojego wiersza przypomniało mi się takie powiedzenie, nie wiem czyjego autorstwa, "będą tak walczyć o pokój, że kamień na kamieniu nie pozostanie".
• 
  Pasja 11.11.2019

  Dzięki:)
• 
  Dekaos Dondi 10.11.2019

  Pasjo→Zdaniem mym, świat takim był, jest i będzie.
  Sprzeczności, wzajemne niezrozumienie, kataklizmy, cierpienie i różne niesprawiedliwości.
  Chyba wszystko zależy od tego, czy rozpatrujemy – tylko tu i teraz – czy myślimy dalej... a im dalej, tym mniej wiemy.
  Może się kiedyś dowiemy, co było dla nas naprawdę dobre, a co nam się wydawało, że po ludzku jest złe i jaki jest istnienia takiego świata, do którego kreowania lepiej lub gorzej sami się przyczyniamy.
  Przecież nie znamy całego zamysłu wszechrzeczy.
  Sorry. Trochę mnie naszło z związku z Twym tekstem→Pozdrawiam→5
• 
  Pasja 11.11.2019

  Dziękuję za ciekawe skojarzenie pewnych myśli w tekście. Jesteśmy tylko trybami w jakimś systemie i w pewnym cyklu. Czy możemy coś zmienić? Nie. Jesteśmy bezsilni. Ale warto zaznaczać swoje miejsce.
  Pozdrawiam ciepło
• 
  No pasarán 10.11.2019

  Ja zrozumiałam to tak, że często radują nas statystyki, myślimy "jest dobrze". Tymczasem niemal przed nosem
  mamy coś, co tym statystykom przeczy. Od nas samych zależy, czy pochylimy głowę, powiemy "chwileczkę".
  Nie wiem dobrze to zrozumiałam, ale taki mam pogląd.
  Pozdrawiam ciepło i dziękuję za piękny wiersz.
• 
  Pasja 11.11.2019

  Witaj
  Niestety masz rację. Liczy się statystyka i liczby. Wykonać plan według procedur, a człowiek jest tylko dodatkiem. W pewnym stopniu mamy jakiś wpływ na sytuację i powinniśmy przeciwstawiać się złu.
  Dziękuję pięknie i pozdrawiamserdecznie
• 
  Piotrek P. 1988 10.11.2019

  Pokój na świecie jest w jednych miejscach odczuwalny w większym stopniu, w innych w mniejszym, a w niektórych go nie ma. I jest to zmienne w czasie. Czasami zmienia się to nagle, a czasami powoli i stopniowo, na przykład w ciągu jednego, dwóch albo trzech lat. Pozdrawiam. 5 :-)
• 
  Pasja 11.11.2019

  Tak prawdą jest to co piszesz. Tylko Afryka jest największym kontynentem gdzie głód wpisany jest w pokój. Codziennie, co chwilę umiera tam dziecko z braku chleba. Ten pokój to dwa przeciwstawne światy, dobro i zło, bieda i bogactwo.
  Dziękuję i pozdrawiam serdecznie
• 
  Maurycy Lesniewski 10.11.2019

  Wiersz bardzo przewrotny, wydawałoby się podajesz oczywiste rozwiązania bolączek naszego świata, których jednak reszta świata nie widzi lub po prostu nie chce dostrzec.
  Ciekawy dający do myślenia utwór!
  Pozdrawiam serdecznie:)
• 
  Pasja 11.11.2019

  Witaj Maurycy
  Chyba nigdy te bolączki nie zostaną zagojone. Reszta świata pewnie tylko udaje, że nie widzi. My tego nigdy nie pojmiemy.
  Każde podwórko zasłania oczy przed prawdą.
  Pozdrawiam ciepło
• 
  13mirek 11.11.2019

  Bardzo dobry wiersz pasjo.
  Nie przegadany, oszczędnie operujesz słowem, ale każde ma swoje uzasadnienie.
  Wprawdzie tapioka kieruje przekaz na Afrykę, ale rzecz jest uniwersalna.
  Bardzo w stylu, który lubię i sam praktykuję.
• 
  Pasja 11.11.2019

  Witaj Mirku
  Jak dobrze czujemy się w naszych przestrzeniach i w naszych wnętrzach. To my dzielimy według naszej miary, tylko naszej. Wiemy co jest dobre dla nas. Uniwersum bardzo dobrze odebrałeś sens. Bo głód ma wiele twarzy.
  Wierszem nazywasz a ja ciągle inaczej kategoryzuję te twory. Dziękuję pięknie i pozdrawiam
• 
  13mirek 11.11.2019

  Nie kombinuj :)
  To wiersz z gatunku zaangażowanych.
  Dobrze zaangażowanych, bez patosu, histerii, baroku słownego.
  I dlatego przemawia.
• 
  Pasja 11.11.2019

  Dzięki:)
• 
  Arti 11.11.2019

  Ś W I E T N E
• 
  Pasja 11.11.2019

  Czyżby powróciły tamte myśli. Dzięki Arti :)
• 
  MarBe 17.11.2019

  Radość z życia zakłóca bieda.
  Pozdrawiam
• 
  Pasja 26.11.2019

  Witaj
  Tak masz rację, że bieda wnosi smutek niekiedy.
  Pozdrawaim
• 
  Enchanteuse 26.11.2019

  Dość ładny i przede wszystkim głęboki wiersz.
  Tu jest ten uderzając kontrast, że "sprzedają tapioke, a nie mają co jeść" i dodatkowy, szerszy, między "pokojem na świecie" i zadowoloniem z tego faktu, a brutalnym przymieraniem głodem.
  Ładnie.
• 
  Pasja 26.11.2019

  Miło cię widzieć i z przyjemnością czytać twoje odczucia.
  Pozdrawiam

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania