"Tchnienie białego lisa" - prolog

Zawsze mi mówiono, że zanim zacznę z kimś rozmowę, czy jak w tym przypadku opowieść, powinnam się przedstawić. Skorzystam więc z tego zwyczaju. Nazywam się Kinga Arakida. Choć często używam swego drugiego imienia, Megumi. Dzieje się tak ponieważ mieszkamy w Japonii, a dokładnie w miasteczku, które zwie się Fussa, leżącym niedaleko stolicy tego wyspiarskiego, pięknego kraju i dla ludzi wygodniej po prostu używać znanych im imion.

Po ukończeniu szkoły średniej miałam rok przerwy od nauki. W tym czasie pracowałam w jadłodajni jako kelnerka zbierając środki na studia. Mój ojciec uważał, że skoro upieram się na naukę w stolicy, to powinnam sama potrafić o siebie zadbać i być w stanie samej zapłacić za dojazdy, bądź mieszkanie. No cóż, myślę, że ma racje.

Szczerze to mam nadzieje zmienić swoje środowisko. Moja przeszłość i wspomnienia związane z innymi uczniami z tego miasta w większości nie są za miłe. Z powodu ciągłych zaczepek i docinek z powodu niezwykle jasnych włosów. Mój odcień blondu bliski jest bieli. Matka zawsze mi mówiła. że to piękny kolor, ale ludzie w Japonii mający naturalnie kruczoczarne włosy, rzadko kiedy przechodzili obok mnie obojętnie, a dzieci brały mnie często za odmieńca. Do tego, gdy zaczął się okres dojrzewania doszło jeszcze to, że je jestem raczej dość „płaska” nawet jak na azjatyckie standardy.

W szkole miałam tylko wąskie kółko znajomych, wszyscy byliśmy na swój sposób wyjątkowi. Graliśmy w brydża. Ta gra karciana nie jest najpopularniejsza w Europie, a co dopiero tu w Japonii. Naprawdę nie wiem jak udało nam się zebrać piątkę ludzi. Myślę, że tylko za tą naszą wspólną gra będę tęsknić. No nic, ale nasza „ferajna” rozjechała się w 4 strony świata, więc nie chciałam zostać tu jako jedyna. I tak zapisałam się w końcu na matematykę w stolicy, licząc na coś więcej od życia.

W tamtym momencie nie spodziewałam się tego, jak mocno odmieni się moje zwykłe, szare życie.