Tęsknisz do innej oazy
podzieliła nas pustynia
niezmierzony bezkres słów
pustych spojrzeń
i piasku pod powiekami
dni spocone rozczarowaniami
noce poniżej zera
miraż tu nie pomoże
złudzenia dawno rozszarpały sępy
pragnienie pali ciało
dozuję krople wspomnień
chcąc zapamiętać smak
gdy źródło tak dalekie
Komentarze (2)
Ogólnie mówiąc, miałaś ciekawy zamysł na wiersz. O samotności w bliskości i o odległości między ludźmi, kiedy w zasadzie są tak blisko. Wielu ludzi o tym pisało i...piszę. Może dlatego, iż nie potrafią zrozumieć, dlaczego tak się dzieje?
Co rzuciło mi się w oczy:
"podzieliła nas pustynia
niezmierzony bezkres słów
pustych spojrzeń"
"Pustynia" i w trzeciej linijce" pustych". Choć to nie to samo słowo, wygląda troszkę jak masło maślane, zmieniłabym wyraz pustych, może na przykład "niewyrazistych spojrzeń"? Bo rozumiem, że w tych oczach i spojrzeniach nic konkretnego nie widać, a może bardziej nie widać uczuć.
"dni spocone rozczarowaniami" tu coś dla mnie nie współgra. rozczarowania (wielokrotne na dodatek), to dość patetyczny wyraz, obraz stanu emocjonalnego, natomiast "spocone"- dla mnie osobiście ten wyraz jest zbyt potoczny i nie pasujący do rozczarowań. Rozumiem, że było ich wiele, ale może... nasączone rozczarowaniami? To tak tylko moim skromnym zdaniem.
Pozdrawiam serdecznie! :)
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania