Tęsknota

Usycham jak kwiat,

posadzony na pustyni,

bojąc się spojrzeć

prawdzie w oczy.

 

Uciekam przed dorosłością,

broniąc się odpowiedzialnością,

karając za błąd.

 

Płaczę na pustyni,

nie mogąc uronić łzy.

Rozpaczliwie czując pustkę.

 

Tak bardzo mi Was brak,

nie chcę żyć ciągle tak.

I bardzo żałuję, że muszę

zmieniać to, co wciąż we mnie żyje.

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 2

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (6)

  • Pasja 06.09.2017
    Tęsknota jest wpisana w nasze życie jak tlen potrzebny do oddychania. Tylko czasem tak boli. Teraźniejszość to pustynia bez wody. Pozdrawiam 5)
  • Alicja 06.09.2017
    Dziękuję za słowa pokrzepienia. Teraźniejszość to duże zmiany i brak wody. Również pozdrawiam.
  • Anonim 06.09.2017
    Pierwsza zwrotka daje wgląd w stan umysłu i serca...ciekawy wiersz :-)
  • Alicja 07.09.2017
    Dziękuję.
  • Pan Buczybór 07.09.2017
    Kurczę, niby wiersz prosty, ale jakoś do mnie trafia. Naprawdę, w ładne słowa to ubrałaś; niezbyt wyszukane, ale wystarczające. Nie mówię, że to ideał, ale naprawdę wiesz gdzie uderzyć. Pozdro.
  • Alicja 07.09.2017
    Bardzo miło mi jest czytać taki komentarz :) Cieszę się, że udało mi się Cię zaciekawić. Pozdrawiam :)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania