To ja

Byłam jeszcze taka mała

Niczym listek pośród drzew

Lecz już wtedy rozumiałam

Jaki wszystko to ma sens

I nie śmiałam się jak inni

Raczej smutno było mi

Nie umiałam, czy nie znałam

Śmiechu ludzi z tamtych dni

 

Wszystko jest mi takie obce

Wszystko takie zimne tkwi

Co mam zrobić by zapomnieć

To jest proste, przecież nic

 

Dni minęły bardzo szybko

Moja twarz zmieniła się

Lecz te oczy pozostały

Pełne smutku, płaczu, łez

Bo pragnęłam czegoś bardzo

Dziś za póżno na to jest

Choć próbuje złapać cel

 

Wszystko jest mi takie obce

Wszystko takie zimne tkwi

Co mam zrobić by zapomnieć

To jest proste, przecież nic

 

Nie realne są marzenia

Każdy dzieciak o tym wie

A ja do nich się wybieram

Do tych czystych prawd i chwil

Co dzień pływam w morzu kłamstwa

Topiąc z ludzmi grzechu głaz

Lecz nadszedł czas, już czas

Żegnam was!

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 2

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (4)

  • T. Weasley 03.04.2016
    Przesłanie do mnie nie trafia, ale mam bardzo specyficzny gust jeśli chodzi o wiersze. Jeśli chodzi o technikę - cudo. Masz wielki talent do poezji.
  • Łowczyni 03.04.2016
    Warsztat doskonały. :)
    Wiersz mi się podoba. Zostawiam 5. :)
  • Morelia 03.04.2016
    Te ostatnie dwa wersy przypomniały mi piosenkę Perfectu ("Nie płacz Ewka"). Generalnie wiersz bardzo mi się spodobał, mam tylko jedno malutkie zastrzeżenie: "Choć próbuje złapać cel" - ten wers tak troszkę wybija z rytmu. No ale może to tylko moje odczucie. To tylko taka drobnostka, bo summa summarum daję 5 :)
  • rybak 03.04.2016
    Wspaniały przekaz - przejaw buntu wobec rzeczywistości. Dorośli kłamią aby się uwiarygodnić. Zawsze w końcu dochodzi do przemocy. Dzieci mają wybujałą fantazję, ale nie potrafią się obronić - choćby przed księżmi. Świat jest pełen przemocy. To nie jest sarkazm. Pzdr

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania