Tyle pustych słów.

Tyle pustych słów, wypuściłam na wiatr.

Tyle modłów skierowałam, by zmienił się świat.

Wiele razy próbowałam, zamazać wspomnienia.

I na ich miejsce wstawić marzenia.

Lecz to wszystko na marne.

Więc do słońca dziś się garnę.

Bo znów ożyć pragnę.

Znów chcę być motylem.

I chce znów żyć tylko chwilę.

Chce, by magia życia dogoniła, mnie.

Bym mogła się nie budzić i żyć w tym śnie.

Bliżej nieba, bliżej nas, bliżej tego, co mam.

I w taki dzień, mogłabym kochany serce dać.

Mogłabym, lecz ty nie chcesz go brać.