Tylko krok

Jesteś oddalona o jeden krok

Tak wielki koszmarny krok

Który dzieli nas już cały rok

Będący jak śmierci wyrok.

Wciąż przechodzisz obok

Przypominając, że żyjesz

Jednak tylko mnie omijasz o krok

Mówiąc, że znów się ukryjesz.

Odeszła ode mnie nadzieja

Dla moich utęsknionych oczu

Mówiąc cicho, że kiedyś połączy nas aleja

By zatrzymać się przez chwilę na życia uboczu.

Wciąż jednak świeci ognia światło

Wzywająca ciebie jak latarnia okręt

Wypalając cierpienie, które w mym sercu zakwitło

Które wciąż wprowadza zamęt.