Uwikłani

Jacek beznamiętnym wzrokiem wpatrywał się w ekran monitora. Ręce trzęsły mu się ze zdenerwowania, serce waliło jak oszalałe. Wciągu dwóch minut sytuacja w meczu odwróciła się diametralnie, podobnie jak jego samopoczucie ze stanu euforii zamieniło się w skrajną rozpacz

- Jak to możliwe? Jak to możliwe ? - powtarzał w kółko jak oszalały.

Trzydziestoczterolatek jeszcze piętnaście minut temu był pewny że jego problemy finansowe znikną raz na zawsze, a on zarobi” na czysto”, tylko w ciągu jednego dnia 8652 złote. Niestety kolejny raz przegrał dużą sumę pieniędzy w bukmacherskich zakładach online. Codziennie tracił na tym kolejne pożyczone kwoty. Nie kalkulował, obstawiał bardzo ryzykownie, w myśl zasady wóz albo przewóz. „Jeden dobry strzał i jestem na zero” – myślał. Już dawno zatracił się w tym bagnie. Stracił zdolność racjonalnego myślenia. Sytuacja stawała się beznadziejna, każdy dzień niósł ze sobą kolejny koszmar, jak w amoku obstawiał kolejne horrendalnie wysokie sumy, nie zastanawiał się czy to w ogóle ma jakiś sens, liczyła się tylko gra i realizacja wielkiego pragnienia – odegrania się. W ciągu ostatnich miesięcy przegrał wszystkie oszczędności, kredyty z wszystkich dostępnych parabanków, oraz kilkadziesiąt tysięcy pożyczone od brata. Zawsze po stracie dużej sumy pieniędzy koncentrował się na dwóch czynnościach – podliczał całość przegranego w ostatnich dniach kapitału i kombinował jak zdobyć sumę niezbędną do odegrania się. Niestety możliwości zdobycia pieniędzy kurczyły się diametralnie. Zaniedbywał obowiązki rodzinne i zawodowe, nadludzkim wysiłkiem dusił wszystkie problemy i emocje w sobie. Nie, nie mógł powiedzieć tego żonie, ona by mu nie wybaczyła.

Marta była jedyną osobą na której mu zależało, naprawdę ją kochał i zrobiłby dla nie wszystko. To ona dała mu dwójkę wspaniałych dzieci – dwuletnią Olę i sześcioletniego Krzysia. Stanowili udane małżeństwo, żar namiętności płonął w nim nieprzerwanym płomieniem mimo, że od dnia, gdy powiedzieli sobie sakramentalne „tak” minęło już prawie dziesięć lat. Myślał, że nikt nie wiedział o jego problemach z hazardem, oszukiwał przecież wszystkich w mistrzowski sposób.

Marta domyślała się jednak problemów męża. Kilka miesięcy wcześniej poświęciła część oszczędności wykupując opiewającą na zawrotną sumę polisę na wypadek śmierci Jacka. Nie powiedziała mu o tym.

Wentylem bezpieczeństwa był dla niego młodszy brat Krystian, któremu zwierzał się z wszystkich swych trosk. Krystian od dwóch lat pracował w stolicy i robił dynamiczną karierę w Centralnym Biurze Śledczym. Był bardzo przystojny, zabójczo zdolny i jeszcze bardziej pracowity od Jacka. Co niedziela chodził na mszę świętą. Według Jacka przyszła żona brata, kimkolwiek by nie była, będzie prawdziwą szczęściarą.

Mimo, że winien był już Krystianowi kilkadziesiąt tysięcy złotych, jednak i tym razem nie zawahał się zadzwonić w nadziei na kolejna pożyczkę.

- Jacek, widzę że jesteś na równi pochyłej. Nie pożyczę ci już ani grosza, ale w sobotę przyjeżdżam do Krakowa i załatwiamy leczenie – Krystian starał się na próżno opanować drżący ze zdenerwowania głos. Mężczyzna był stanowczy, niemożliwym było wyduszenie z niego choćby kolejnej złotówki.

- Ok, dzięki za wszystko. Jacek mimo wszystko po tej rozmowie poczuł się o wiele lepiej.

- Wiesz, że nie zostawię cię samego. Do soboty !

Żarty się skończyły, przegrał ostatnimi czasy ponad 450 tysięcy złotych, na spłatę tylko najpotrzebniejszych pożyczek potrzebował 100 tysięcy.

Kolejna nieprzespana noc przyniosła rozwiązanie nad ranem. Po dwóch godzinach przerywanych niespokojnym snem zjawił się przed lombardem jeszcze przed jego otwarciem.

- Siemka, kopę lat co? – zaczepił właściciela w bramie.

Wysoki, dobrze zbudowany mężczyzna popatrzył na niego zaspanymi oczami, nie poznał go od razu. Znali się jeszcze ze szkoły podstawowej, jednak od lat nie utrzymywali bliższych kontaktów. Wpadali na siebie od czasu do czasu na meczu lub w knajpie, wymieniając przy okazji kilka zdawkowych zdań. Damian w szkolnych czasach uczył się bardzo dobrze, startował z sukcesami w olimpiadach matematycznych. Nie poszedł jednak na studia, nie chciał zostać wykładowcą uniwersyteckim jak ojciec. Droga, którą obrał była zgoła odmienna od naukowej kariery rodziców, nie mniej jednak równie ważna była w niej umiejętność liczenia. Prowadził jeden z lombardów na krakowskim podwórzu, prawdziwe pieniądze czerpał jednak z sutenerstwa i lichwiarskich pożyczek. W liceum wchłonęło go środowisko krakowskiego półświatka, stopniowo wsiąkał w nie coraz bardziej, poznając wpływowych ludzi i robiąc z nimi rozmaite szemrane interesy. W hierarchii przestępczego Krakowa był już naprawdę wysoko. Po chwili niezobowiązującej rozmowy Jacek przeszedł do konkretów.

- Pożycz mi pół bańki na 10 procent.

- Człowieku, nie wiesz o czym mówisz. Po co ci tyle kasy? Po kredyt na dom to raczej do PKO, nie do mnie.

- Damian to nie są żarty, mam zajebiste długi i muszę mieć te pieniądze na już !

-Masz długi? Nie wiem ile i komu wisisz, ale to i tak lepsze niż ta jebana pożyczka o którą prosisz. Znam cię, dlatego nie wrobię cię w to. Nie jesteśmy Providentem, my wezwań do zapłaty nie wysyłamy na piśmie, wierz mi…Jesteś typowym żywym trupem, dlatego spieprzaj stąd.

- Co?

- Gość, który przychodzi po pół bańki na długi jeszcze nigdy nie spłacił kasy, wierz mi.

- Wiem co się stało w Mielnie.- Jacek postawił wszystko na jedną kartę. Wiedział, że zeszłego lata Damian z czterema kolegami pojechali do Mielna, aby przypomnieć jednemu Poznaniakowi o terminowym płaceniu rat. Przesadzili jednak ze środkami perswazji i Poznaniak został już w Mielnie na zawsze.

-Co?!- Damian wyraźnie zbladł. Ty, wiesz co ty mówisz ?

-Nic nie mówię, dawaj kasę.

Pojechali po do „zarządu firmy” czyli do mieszkania gangstera o pseudonimie „Suchy”, które znajdowało się w jednej z kamienic na Kazimierzu. Po krótkim instruktażu, poprzedzającym wręczenie Jackowi reklamówki z pieniędzmi, dowiedział się on, że za miesiąc ma oddać 600 tysięcy. Opcja przedłużenia terminu płatności nie wchodziła w grę, wszyscy wiedzieli o tym doskonale. Gangsterzy zabierali dłużnikowi dosłownie wszystko, gdy już nie miał nic zabijali go lub wykorzystywali w przestępczej działalności do swych celów. Jacek został polecony przez Damiana, oznaczało to, że nie jest gołodupcem i pożyczka dla niego będzie opłacalna.

Teraz nie liczyło się już nic prócz gry, pojechał do banku wpłacić pieniądze na konto, oznaczało to, że mógł już bez przeszkód obstawiać zakłady przez Internet. Włączył komputer, zalogował się na swoje konto gracza, poczuł przyjemne podniecenie widząc na nim gigantyczną kwotę pieniędzy. Obstawiał zawsze w ciemno nie oglądając meczu, nie analizując formy zespołów, po prostu nie dopuszczał myśli o przegranej ślepo wierząc w swoje szczęście, tak było i tym razem. Zakład został zatwierdzony, pieniążki wyparowały z konta gracza. Od pierwszych sekund meczu wszystko układało się po myśli Jacka, z każda minutą rosło niewyobrażalne uczucie ulgi i euforii jaką zna każdy nałogowy hazardzista Wkrótce oczywistym stało się, że zakład będzie wygrany. Żadnego stresu, żadnych nerwów, czysta ekscytacja. Nie miał już żadnych problemów finansowych, po odliczeniu wszystkich dłużników górką zostawało mu jakieś trzydzieści tysięcy. Wiedział, ze teraz już wszystko będzie inaczej, wiedział ze kończy z hazardem. Chciał i musiał się odegrać, udało mu się to, ryzykował niewyobrażalnie, ale udało się ! Spokojnie podszedł do lodówki i otworzył piwo, pociągnął spory łyk, przepełniało go dawno zapomniane poczucie wewnętrznego spokoju.

Pierwsze ciosy dostał tłuczkiem od mięsa w potylicę, w założeniu mordercy miały go one ogłuszyć jednak pozostał świadomy, gdy oprawca z chirurgiczną precyzją podrzynał mu gardło, potem zapadła ciemność.

Jeżeli pogrzeb może być piękny, to Jacka właśnie taki był. Ból po jego stracie widoczny na twarzach najbliższych niemalże fizycznie wypełniał powietrze w cmentarnej kaplicy na krakowskim Grębałowie. Zaprzyjaźniony ksiądz wygłosił wzruszające kazanie, nie było osoby której łzy nie płynęły ciurkiem po policzkach. Zaraz przy trumnie siedzieli Krystian i wdowa trzymając się za ręce, na kolanach siedziały im dzieci.

Brutalne morderstwo wstrząsnęło Krakowem stawiając całą małopolska policję na nogi, Krystian robił co mógł używając swych wpływów udało mu się włączyć do pomocy także CBS. Znalezienie mordercy stało się dla policjantów punktem honoru. Po dwóch tygodniach antyterroryści zapukali bladym świtem do drzwi Damiana. Stawiał opór, więc na oczach żony i ciężko chorego na autyzm pięcioletniego syna brutalnie złamali mu rękę, od tego czasu stan dziecka dramatycznie się pogorszył. Sprawa była oczywista nóż i tłuczek znaleziono w mieszkaniu gangstera, groziło mu dożywocie. Damian wiedział ze nie ma większej zbrodni niż współpraca z policja, z drugiej strony czy jest większa kara niż z dożywocie? Licząc na złagodzenie wyroku do piętnastu lat wydał wszystkich mafiozów. Więzienie mu tego nie wybaczyło, stoczył się najniżej w całej hierarchii. Posiłki musiał jadać wprost z klozetu, był regularnie gwałcony, po niespełna roku powiesił się.

Silnik samolotu zawarczał wesoło, po chwili olbrzymie cielsko Boeninga wzbiło się w powietrze. Czekał ich długi lot do nowego, wspaniałego życia. Marta przytuliła się do Krystiana i z miłością popatrzyła mu w oczy…

-Tak bardzo się cieszę, że lecimy do raju!,

-Ja tez kochana- Krystian objął ja ramieniem

- Martwię się o dzieci w Tajlandii panują teraz wielkie upały.

-Daj spokój skarbie, hotel jest klimatyzowany. Pamiętaj, że w ciągu tych dwutygodniowych wczasów, jak to ujęłaś „w raju” musimy zdecydować gdzie będziemy mieszkać.

- Pięć milionów z jego polisy, to klucz z którym wszędzie nas wpuszczą, ale ja uwielbiam Sydney. Pamiętaj, że musimy tez powiedzieć dzieciakom, ze jesteś ich prawdziwym ojcem.

-Myślisz że dobrze to przyjmą ?

-Na pewno kochanie.