Użalania się ciąg dalszy [zapiski]

lubię spadać jak ten pet z balkonu

samotnie

tych parę minut pocałunku

w powietrzu

rozgrzewa nas we dwoje

niedogaszony tlić się

chwilą nadziei

ktoś mnie podniesie

podnieść sam się nie mogę

może mnie zdepczą

nic więcej nic dalej

może

jednak

ktoś poda mi dłoń

złudnie dającą nowe marzenia

które skończą

na śmieciach