Verum heroibus - prawdziwi bohaterowie *

- Ej Soph zobacz co umieeeem!!!- krzyknąłem do dziewczyny siedzącej naprzeciwko mnie. Znajdowaliśmy się w jej ulubionej kafejce i omawialiśmy dziwne wydarzenia, które ostatnio działy się wokół nas. Soph, a raczej Sophie Nerevill jest moją przyjaciółką. Chodzimy razem do pierwszej klasy liceum, a poznaliśmy się trzy lata wcześniej - w gimnazjum. Od zawsze uważam ją za najinteligentniejszą osobę jaką znam(chociaż nigdy jej tego nie powiedziałem i nie powiem). Jest śliczną,wysoką (zakładam że ma ok. 170cm wzrostu) blondynką o szaro - niebieskich oczach. Była dzisiaj ubrana w białą koszulkę na ramiączka i jeansowe shorty. Zamówiła kawę i niepasujący do jej szczupłej sylwetki wielki pucharek lodów(w końcu ja stawiam, więc ona musi skorzystać z okazji). Ja sam jestem raczej przeciętnej urody chłopakiem również o blond włosach(choć moje są dużo ciemniejsze) i niebieskich oczach. Mam 176cm wzrostu, ważę 64kg, moim ulubionym kolorem jest czarny i czerwony, kocham jeść jabłka i fast foody, oprócz tego interesuję się piłką nożną. A i najważniejsze nazywam się Matt Doore.

- Przestań debilu- jaka ona kochana - to że kontrolujesz płomienie nie oznacza że musisz się wydurniać, a co jakbyś podpalił kafejkę?

- To byś ją ugasiła swoją mocą lodu i byłoby po sprawie

- Ile razy mam Ci tłumaczyć, że nikt nie może się dowiedzieć że jesteśmy nadzwyczajni?

- Wiem przecież. To taki żart był tylko. Nie denerwuj się.

Rozmawialiśmy o naszych zdolnościach które nabyliśmy tydzień temu. Ja panuje nad ogniem, a Soph lodem. Oprócz tego otrzymaliśmy bronie ja czarny nóż przeistaczający się w średniej długości miecz i podwójne sztylety(taki tam bonus od losu), a Sophie białą spinkę do włosów zmieniającą się w łuk i krótki miecz. Moja broń jest czarno czerwona, a mojej przyjaciółki biało niebieska. Dlaczego posiadamy nad ludzką moc i jak ją mamy wykorzystać? Tego niestety nie wiemy.

- Dobra Matt skup się! Przyszliśmy omówić główne zasady używania "tego". Za kare domówię sobie ciasto, oczywiście na twój koszt - uśmiechnęła się figlarnie - przynieś mi proszę jeszcze ciasto truskawkowe Megan

- Dobrze Sophie - odpowiedziałą jej kelnerka

- Wracając do naszej rozmowy. Uważam że nie powinniśmy na razie mówić innym o naszym problemie i używać mocy publicznie

- Proszę Sophie

- Dzięki Meg

- Smaczne? - spytałem zajadającej się ciastem dziewczyny

- Pyszne. Chcesz spróbować? - powiedziała przytykając mi pod nos kawałek ciasta nałożonego na łyżkę.

- Naprawdę smaczne, ale tak na czym to my skończyliśmy? A no tak. Zgadzam się z tobą. Nie powinniśmy na razie się ujawniać

- Nie jesteś jednak taki głupi

- Chciałbym Ci przypomnieć że mam lepsze oceny od Ciebie

- Tak tak. Jesteś mądrym chłopcem - wspominałem, że ta blondynka uwielbia się ze mną przekomarzać ?

- Mniejsza. Chcesz dodać coś jeszcze?

- Dokończ za mnie ciasto.

- Z przyjemnością. Przy okazji daj mi proszę spisać prace domową z chemii

- NIE-MA-OP-CJI

-No weź. Pamiętaj kto dzisiaj płaci

- Tylko dlatego że przegrałeś ze mną na ostatnim sprawdzianie

- Czepiasz się

Kontynuowaliśmy tą niezobowiązującą rozmowę nie wiedząc, że zaraz poznamy przyczynę podarku który dostaliśmy nie wiadomo skąd i nie wiadomo od kogo. Nie ubłaganie nadchodziła chwila, która pozwoli nam wszystko zrozumieć i odmieni nasze życia. CDN