"W oszukiwaniu traconego czasu..."
Komu wyje dzwon
to wie tylko on
a na kogo wypadnie
temu w głowę bęc.
Więc połóż się ładnie
dłonie zapleć i złóż
bo w trumnie
to dumnie
i już
Lecz kto próżno dziesiątki
zebrał lat wiele
w oszukiwaniu traconego czasu
i lasu nie sadził - niech sadzi róże
i w dalekie swawolnie się uda podróże
Nie sposób człowiekom
na tej wygrać wojnie
a zatem spokojnie
do końca
aż tuż.
Komentarze (7)
Pan prowadzący bloga o podobnym tytule pewnie wpadnie.
w oszukiwaniu traconego czasu
i lasu nie sadził - niech sadzi róże"
Piękne przysłowie stworzyłeś.
To akurat nie jest do końca moje, nawiązuję tu do wiersza Goszczyńskiego "Sadźmy róże", zresztą całość jest złożona z takich znajomych fraz, tylko poprzekręcanych.
Wiesz Zaciekawiony..."nic nie zdarza się przypadkiem", czasami wystarczy zmienić tor, czasami pozornie może to być książka.
"Zmarł, bo się urodził."
Pozdrówka.
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania