.

 

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 6

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (16)

  • Angela 07.10.2016
    Rasia, no i co ja mam Ci napisać? Przecież to jest po prostu...WOW i jeszcze raz WOW : D 5
    Chwilowo nie stać mnie na lepszy komentarz.
  • Rasia 07.10.2016
    W takim razie, jeśli aż zabrakło Ci słów, to bardzo się cieszę :D
  • Marzycielka29 07.10.2016
    Czy mogę powtórzyć z Angelą? WOW hhe. Tekst jak zawsze przepełniony różnymi emocjami. Od tych dobdych po te, które sprawiają ból. To właśnie sprawia, że Twoje teksty nie są bezbarwbe, jednolite, nudne i przewidywalne, 5
  • Rasia 07.10.2016
    No chyba możesz, jakoś będę musiała to znieść... :)) Dziękuję bardzo, niezmiernie mi miło! :)
  • persse 07.10.2016
    Chyba potrafisz pisać na każdy temat, bardzo dobrze opisane ;)
  • Rasia 07.10.2016
    O, nie, to nieprawda. Wiele tematów mi podchodzi (zwłaszcza jeśli to tematy oparte na życiu codziennym, bo odnajduję się w roli obserwatora), ale gdyby ktoś poprosił mnie, żebym napisała sci-fi, to chyba bym się załamała :D Dziękuję :)
  • Marzycielka29 07.10.2016
    Rasia, a może spróbuj :D To nie wyzwanie! Ale chętnie bym przeczytała :)
  • Rasia 07.10.2016
    Tu Cię chyba muszę rozczarować, ale nawet się tego nie podejmuję, bo to nie nadawałoby się dla oka ludzkiego :))
  • Rasia 07.10.2016
    Dziękuję za piątkę ;)
  • Katra 07.10.2016
    Chciałabym pisać tak o życiu, jak ty to robisz. Ja bardziej odnajduje się w klimatach fantasy, ale zawsze chciałam pisać też trochę życiowe teksty, jednaka nie za dobrze mi to wychodzi xD. Tekst jak zawsze świetny, 5 :P.
  • Rasia 07.10.2016
    To strasznie miłe, że ktoś chciałby "zamienić się ze mną miejscem" :) Aj tam, na pewno tak źle nie jest, bez przesady :D Dziękuję Ci!
  • Shiroi Ōkami 08.10.2016
    "W naszych rozmowach pojawiło jednak się coś" ~ Zmieniłabym tutaj składnię na "W naszych rozmowach pojawiło się jednak coś", by brzmiało bardziej naturalnie. Ale to jedynie sugestia :D
    Oj Rasia, Rasia... To opowiadanie jest piękne. Taka wizja przyszłego świata, gdzie cofamy się równocześnie do dawnych czasów, widząc wszystko przez pryzmat koloru skóry, czego chyba nigdy nie zrozumiem. Nawet zrozumieć nie chce. Bo przecież ważniejsze jest, by człowiek był człowiekiem, a nie imitacją człowieka.
    Uwierzyłam w miłość Amo i Ayo (swoją drogą ciekawa zbieżność imion i zastanawiam się, czy wszyscy mają tego typu imiona). Mimo że ich historia jest krótka, można było wyczuć łączącą ich więź, co jest niemałym wyzwaniem w tak krótkim tekście. A jednak Ci się to udało, a przynajmniej przekonałaś mnie. Choć w sumie wolałabym, żeby nie mieli dziecka, chyba że by uciekli - bo przecież mogliby je zabić, Amo mogłaby poronić przez głód, co też przysporzyłoby jej cierpienia. Takie miejsce nie nadaje się na dzieci. I mam nadzieję, że jednak w końcu uciekli, doczekali się dzieci i byli szczęśliwi, choć jeszcze większą nadzieję mam na to, że biali poszli do rozum do głowy i zaczęli traktować czarnych z szacunkiem.
    Końcówka mi się najbardziej podoba - te rozmyślania na temat wolności. To ukazanie sposobu rozumienia wolności przez osobę, która nigdy nie była wolna. I jeszcze to, że wolność jest we wspomnieniach i wraca z nami do życia - również mi się podoba.
    Ogólnie bardzo dobry, mocny tekst. Jestem pod wrażeniem, naprawdę.
    Weny, Rasiu, weny! :D
  • Rasia 09.10.2016
    O, rzeczywiście, nie zauważyłam tego. Musiałam coś poprzestawiać jak grzebałam w tekście, już zmieniam :) I muszę Cię chyba rozczarować, Amo to Ama :D Tylko w dialogu jest odmienione. Z tym dzieckiem to niby racja, ale jednak w sytuacjach zagrożenia ludzie niekoniecznie rozumują w ten sposób, bo mogą zginąć i nigdy nie doświadczyć rodzicielstwa, bo może im się uda i tak dalej. Gdyby było inaczej, to przez okres wojenny też żadne dzieci by się nie rodziły, a jednak :) Tak moim zdaniem przynajmniej, bo przecież w danej chwili nigdy nie wiadomo, ile jeszcze złe czasy potrwają. Cieszę się, że masz takie pozytywne zdanie na temat tekstu i dziękuję bardzo za taki obszerny komentarz :)) A wena niestety jakoś ostatnio sobie poszła na długi czas, ale miejmy nadzieję, że szybko powróci :)
  • Shiroi Ōkami 09.10.2016
    Rasiu, tak myślałam, że to odmiana, ale jakoś zwątpiłam, dzięki za poprawienie XD Zapamiętam!
    Ano racja z tymi dziećmi, choć jakoś nie popieram ;-; Taki wewnętrzny sprzeciw czuję mimo wszystko, choć rozumiem osoby, które w takich czasach decydują się na dziecko.
    Nie dziękuj, to sama przyjemność! :D Miło spędzić czas nad takim opowiadaniem :3
    Wena wróci, w końcu na pewno XD Powodzenia w jej szukaniu!
  • Numizmat 05.11.2016
    Historia miłości dwojga ludzi mimo tonowych przeciwności. Nie wiem skąd ten pomysł na appartheid, ale moim zdaniem zgrało się idealnie. 5 ;)
  • Rasia 05.11.2016
    Dziękuję bardzo, że wciąż powracasz do moich tekstów :) A źródła pomysłów rzadko mogę wyjaśnić, w każdym razie cieszę się bardzo, że Ci się podobało :)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania