Whisky - dla xxECxx (Wiersz)
Whisky smakuje smutkiem i marzeniami
Piecze namiętnością i pali pożądaniem
Piją ją ci co walczą ze sobą sami
Ci co z niczyim nie liczą się zdaniem
Pachnie jak nieodbyta podróż
Jak wspomnienie miłości
Jak suchy bukiet róż
I niespotkane radości
Tęsknią za nią rozbite dusze
Co trwają na złość światu
I samotności cierpią katusze
W każdym akcie życia dramatu
Nie jeden w niej utonął
Nie jeden się w niej pławił
Nie jeden od niej spłonął
Nie jeden nią udławił
To trunek dla wybranych
Dla tych co odkryli siebie
W potyczkach przegranych
Lecz wciąż marzą o niebie
Właśnie dlatego do niej sięgają
Znajdując w niej nutę słodyczy
I wciąż razem z nią trwają
Bo zaznali życia goryczy
Komentarze (50)
Pięknie napisałeś...
"Tęsknią za nią rozbite dusze
Co trwają na złość światu
I samotności cierpią katusze
W każdym akcie życia dramatu"
Powinieneś częściej pisać poezję i dedykować mi wiersze :)
Pachnie jak nieodbyta podróż
Jak wspomnienie miłości
Niby wiersz o whisky, a tyle w nim emocji, właściwie można to odebrać jako metaforę życia i wszelkich jego jaśniejszych czy ciemniejszych stron. Włączyła mi się przez to lekka melancholia, ale tak chyba być powinno. :)
Teraz tylko czekać na Nazec shippersów. :D
Wypełnieniem nie potrafisz przestać
Kurwa nie stać
A teraz cos z krytyki, dla mnie pare linijek brzmi staroswiecko, nie ma w nich fascynacji nowego odkrywania jezyka, czegos czego jeszcze nie bylo, mowie tutaj o: bukiet roz, katusze, kazdym akcie zycia dramatu, nuta slodyczy, zycia goryczy.
Takie wyrazenia pasuja raczej do 19 wieku.
5 z czystym sumieniem : )
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania