Wiesz

Zapisałam na wietrze

słowa twoje,

piórkiem we mgle,

muśnięciem ust.

We mnie, jak ty,

ogniskiem w lesie

I szumem rzeki

i drgnieniem nagłym,

by na stary ból

balsamem być

lub haustem wódki

co trzewia wypala.

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 4

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (10)

  • Pasja 12.04.2017
    Wspólne przejście przez życie i pokonywanie trudnych chwil to recepta na wszystko. Tylko co zrobić, kiedy ktoś za szybko odchodzi i wtedy zostają zapiski porozrzucane w myślach. Miłego
  • Jo-anka 12.04.2017
    Dziękuję, pozdrawiam ;)
  • Pan Buczybór 12.04.2017
    Słowa są jak ptaki - gdy je wypuścisz już ich nie złapiesz. 5
  • Jo-anka 12.04.2017
    Tak... Dziękuję ;)
  • Ówczesny 12.04.2017
    No i pięknie: ) 5
  • Jo-anka 12.04.2017
    Pozdrawiam ;)
  • Tanaris 12.04.2017
    Słowa stają się takie odległe, a jednak wciąż staramy się je gdzieś uwiecznić, czy to na wietrze, we wspólnych wspomnieniach. 5
  • Jo-anka 13.04.2017
    Dobrze, że chcemy pamiętać... ;) Pozdrawiam ;)
  • Pasja 13.04.2017
    Spokojnych i radosnych
  • Jo-anka 13.04.2017
    Wzajemnie ;) Zdrówka ;)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania