Wiśniowe płatki
schwyć mnie proszę w dłonie na chwilę
jak czarkę herbaty rozejdzie się ciepło
wzdłuż zmarzniętych palców
znużonego wędrowca
wspomnienia napełniają dzbanek tęsknotą
młode listki zatoną bez skargi
a wiatr osuszy ostatnie łzy
i zdmuchnie z gałęzi wiśniowe płatki
kto jeszcze będzie potrafił zagrać na cytrze
gdy ból pozrywa już wszystkie struny
Komentarze (18)
Twój tekst ułożył w mej głowie obraz→ Stoi człowiek na łące, a przed jego oczami, przepływają na tle zachodzącego słońca, wiśniowe płatki wspomnień. Te co złapie, będzie mógł ''obejrzeć'' a te których nie zdoła uchwycić, odfruną: bezpowrotnie.Problem w tym, że są tam i dobre i złe. Dopiero jak już wszystko się skończy, będzie mógł na spokojnie ''obejrzeć'' co złapał. Pozdrawiam→5
Ślicznie dziękuję : )
Podziękował.
Pozdrawiam serdecznie:)
Serdecznie dziękuję.
Przepięknie grasz na emocjach. Miłość porównujesz do wiśniowej herbaty. Poczułam ciepło i senność na chwilę
Pozdrawiam ciepło
Pozdrawiam : )
Kupuję ostatni dwuwers.
Pozdrawiam:)
Dziękuję za odwiedziny.
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania