Wojownicy Darkhan - PROLOG

Ellia podążała właśnie do sali tronowej, gdzie miało się odbyć spotkanie rady Królestwa Darkhan. Wszystkie wpływowe osobowości krainy raz na rok, zjeżdżały się do stolicy, aby omówić sprawy najwyższej rangi. Tego dnia nie zabrakło tam nawet samego czarnoksiężnika Marcusa, który nie zawsze pojawiał się na tego typu posiedzeniach. Ellia poprawiła swoje rude, sięgające mniej więcej do pasa włosy i otworzyła wrota prowadzące do głównej sali. Jej oczom ukazał się okrągły stół, wokół którego zasiadło już dziesięć osób. Salę wypełniało światło słoneczne tak intensywnie, że złote wyrzeźbienia znajdujące się w krzesłach i stole połyskiwały, nadając temu miejscu przyjemny dla oczu nastrój. Wiszący na suficie żyrandol wykonany z najpiękniejszych klejnotów, z jakich słynął Darkhan, pod wpływem kroków rudowłosej dziewczyny lekko się zakołysał. Wzrok prawie wszystkich członków rady przeniósł się na Ellię. Nawet odrobinę niespeszona ich zachowaniem dziewczyna podążyła w kierunku wyznaczonego dla niej miejsca. Jako główna dowódczyni straży i córka samego króla, odgrywała tam ważną rolę.

Usiadła po prawej stronie władcy i bez najmniejszego skrępowania przyjrzała się twarzom pozostałych członków rady. Była zaskoczona tym, że zjawili się nawet ci z najdalszych zakątków Królestwa. Przedstawiciel elfickiej rasy przybył z najbardziej oddalonego od stolicy miasta, aby tylko znaleźć się na dzisiejszym spotkaniu i wysłuchać tego, co czekało mieszkańców Darkhan przez najbliższy rok.

- Chciałbym powitać każdego z was i podziękować za niezwłoczne przybycie. Każdego roku spotykamy się przy tym stole i omawiamy sprawy związane z naszą krainą. Tego dnia nic się nie zmieni. Zrobimy to, co musimy i uchronimy obywatelów Darkhan przed nawet największym złem, z jakim będziemy musieli się zmierzyć. Nie zawsze odnajdziemy w sobie siłę, ale musimy mieć zaufanie do nas samych, bo to właśnie my pokazujemy innym, jak potężnym królestwem jesteśmy. Okażmy siebie nawzajem zaufaniem i stańmy przeciw wrogom z głową podniesioną ku górze.

Król Eric gestem ręki dał znać Marcusowi, aby ten przedstawił, jak wygląda sytuacja w obecnej chwili. Czarnoksiężnik powstał i wyjął z kieszeni płaszcza skrawek papieru.

- Każdy z nas słyszał o przepowiedni, która głosi o zasianiu w Darkhan śmierci przez syna Ergunusa.

Jak wam wiadomo, przed dwustu trzydziestoma latami Ergunus zaatakował naszą krainę wraz z armią zebranych przez niego wygnańców. Jego celem był miecz cienia, dający swemu panu niewyobrażalnie potężną, a zarazem niebezpieczną moc. W ten oto sposób chciał zawładnąć całym światem i rządzić nim po wszech czasy. Jednak dzięki wojownikowi wywodzącemu się z rodu królewskiego, nie udało się wcielić jego planu w życie. Miecz został dostarczony do pałacu, a tam rzucono na niego czar i ukryto go w głębi magii. - Wziął głęboki oddech i podparł ręce na blacie stołu. - Odnajdując pięcioro odważnych i posiadających czyste serca wojowników, powstrzymamy potomka Ergunusa i ocalimy Darkhan.

Po tych słowach w pomieszczeniu zapadła całkowita cisza. Nikt ze znajdujących się tam osób nie odezwał się ani słowem. Wydawało się, że nie ulegnie to zmianie, dopóki nie zrobiła tego Ellia.

- Skoro odnalezienie tych wojowników nam pomoże, nie traćmy czasu. Czas zacząć poszukiwania.