***(Wszystko kłamie)

Wszystko kłamie. Wszystko i wszyscy. Niebo to mit, a cisza

jest tylko odbiciem krzyku, gdy siedząc przy stole

stąpamy po krawędzi albo innych - łatwopalnych

i kruchych - gdzie milimetr znaczy więcej

niż tysiąc słów.

 

Udajesz obojętność. Wręcz chłód, a jednak

powietrze aż drży od podskórnych wyładowań

pulsują żyły na skroni.

 

Powiedz coś. Cokolwiek. Dotknij.

Rozpęta się burza, ale może właśnie

tego nam trzeba. Skłam. Przecież tak lubisz

strącać mnie z chmur i łapać

centymetr nad ziemią.

***(Wszystko kłamie)
Autor: IgaIga
Czytano 208 razy
Data dodania: 12.12.2019

Średnia ocena: 3.9  Głosów: 7

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (7)

  • IgaIga 12.12.2019
    O! :D
  • Tjeri 12.12.2019
    Rozumiem, że to reakcja na nieujawnione komentarze :))
    A wiersz dobryj. Odkombinowałabym cuś z końca pierwszej strofoidy, ale i w tej formie podobuje się.
  • IgaIga 12.12.2019
    Jeden z pierwszych.
    Dzięki.
  • Jacom JacaM 13.12.2019
    Znowu mam wrażenie nadmiaru słów, zwłaszcza w pierwszej, ale skoro tak to widzisz, to niech tak będzie.
  • IgaIga 13.12.2019
    Dzięki.
  • Dekaos Dondi 13.12.2019
    Igalga→Zdanie o tekście zgodne z załaczoną tradycją:)
    Najbardziej o ''milimetrze''... i ''centymetrze'' nad ziemią.
    Twój styl jest rozpoznawalny:)
    Pozdrawiam:)→5
  • IgaIga 13.12.2019
    Dziękuję, DD:)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania