Wybacz mi cz 67

I tak jak zapowiedziałam, babci wróciłam do domu sporo później. Bo aż o szesnastej. Kto jak kto, ale ona powinna rozumieć zakupowe szaleństwo. Już od samego progu domu dało się słyszeć jej rozmowę z Jackem.

- Czy ona zawsze musi robić mi na złość. Kiedyś przez nią zawału dostane.

- I pani to mówi? Ja bym mógł to powiedzieć.

Już chciałam wejść do salonu, ale zauważyłam Liama schodzącego po schodach. I widać było miał niezły ubaw z tej dwójki znajdującej się w salonie.

- Hej. Od ilu minut oni tak narzekają?

- Lili nie od minut a od dwóch godzin. A ja wolałem nie zakłócać tej uroczystej atmosfery.

- Przecież uprzedziłam babcie, że będę później. A teraz muszę coś zjeść, bo jestem głodna jak wilk.

- Chodź, ale po cichu.

A w kuchni czekała na mnie zupa krem z młodych warzyw. Widać Linda też jest w tym spisku.

- A tak swoją drogą. Czemu nie powiedziałeś mi, że wiesz o Jacku od Luisa?

- Wiesz twoja babcia to terrorystka taka jak ty.

- Bez przesady. Ja nie planuje cudzego życia. Czy wiesz, co ona zrobiła?

- Tak Luis mi opowiedział. Muszę kiedyś go poznać. Bo zdaje mi się, że równy z niego gość.

- Haha. Moja krew.

- Widze, że już skończyłaś jeść. To co idziemy popsuć im nastrój?

- Z przyjemnością.

Więc poszliśmy do salonu, swoistej loży szyderców. A gdy tam weszliśmy na wstępie zostałam zasypana pytaniami, czemu się spóźniłam.

- Lili coś ty tyle czasu robiła? Gdzie byłaś?

- Nie muszę, się spowiadać jestem pełnoletnia. Ja w przeciwieństwie do was nie mam czegoś na sumieniu.

- O czym ty mówisz. Rozumiem, że możesz nie lubić Jacka. Ale nie musisz tego pokazywać.

-Jack a ty co? Czemu milczysz?

- Bo ja nie wiem co powiedzieć.

- A może powiesz coś na temat przeczszepu serca.

Mówią,c to usiadłam na fotelu i zerkałam raz na babcie, raz na Jacka.

- I co nic nie powiecie?

- Lili z kąt o tym wszystkim wiesz. Luis ci takich głupot nagadał?

- Nie babciu o przeszczepie powiedziałam mi Helen. A resztę informacji sama mi dostarczyłaś. Tej nocy, kiedy odwoził cię ojciec Jacka.

- Co? Ale jak?

- Normalnie. A może chcesz jeszcze coś dodać?

- To, że to nie jest prawda. Musiało ci się przyśnić.

- Wątpie.

- Jack, Liam zostawcie nas same.

- Nie Luis o wszystkim wie. A Jack chyba też?

- Lili proszę.

Widziałam błagalny wzrok babci, ale nie mogłam pozwolić sobie na chwile słabości.

- Nie! Okłamujesz mnie od mojego przyjazdu. I jeszcze życie mi za plecami układasz.

- Pani Lucy, o czym ona mówi.

- Nie ważne. Proszę zostawcie nas same.

- Babciu niech zostaną. A ty Jack zdaje, się nie znasz prawdy? Czy się mylę?

- Lili przestań!

- Proszę Jack przeczytaj sobie ten dokument dokładnie.

- Ja o tym nie miałem pojęcia. A co do przeszczepu tak miałem go w USA. A teraz muszę z kimś pogadać.

- Jack!

Ale on tylko trzasną drzwiami i wsiadł do samochodu.

- Widzisz, babciu kłamstwo nie popłaca. Ciekawi mnie tylko jedno co jeszcze przed mną ukrywasz?

- Lili jak mogłaś? Jesteś taka sama jak ten prostak Liam. To on ci pomógł?!

- Babciu, jeżeli ja jestem prostakiem, to ty już nie masz wnuczki.

- Jesteś taka sama jak matka!

- I dobrze mi z tym. Przyjdź do mnie jak postanowisz odwołać to, co powiedziałaś.

- Lili czekaj.

- Nie. I daj mi spokój.

I poszłam, a raczej pobiegłam do tej części ogrodu za murem. I dalej nie mogłam, zrozumieć jak ona mogła mnie okłamywać.