Wybacz mi cz 80

Gdy już spakowałam trochę rzeczy. Trochę w moim przypadku to dwie walizki i zniosłam je na dół. Jack już czekał na mnie w samochodzie. Wtedy nie wytrzymałam.

- No pięknie ty sobie siedzisz a ja sama nisze walizki.

- A powiedziałaś coś.

- No nie.

- To o co chodzi?

Ciężko mi to przeszło przez gardło, ale musiałam go poprosić o pomoc.

- A mógłbyś zabrać te walizki i włożyć do bagażnika?

- Ja chyba nie dosłyszę? Ty mnie prosisz o pomoc?

- Z bólem serca, ale tak.

- W takim razie służbę pomocą.

Szczerze miałam niezły ubaw. Bo szanowny pan hrabią nie radził sobie z moim bagażem.

- Lili to twój bagaż na dwa dni?

- No to tylko najpotrzebniejsze rzeczy.

- Ty chyba sobie żartujesz?

- Nie ja jestem śmiertelnie poważna. A teraz proszę jedzmy już do szpitala.

- Stara dobra Lili.

- Haha.

- Dobra wsiadaj.

Podczas jazdy panowała głucha cisza. Nie, żebym bała się odezwać. Ale nie bardzo miałam o czym z nim gadać. W końcu tę ciszę przełamał Jack.

- Od jak dawna znasz Liama?

- Poznałam go, gdy razem z Bilem byliśmy tu na wakacjach. Tak swoją drogą był dobrym przyjacielem Bila.

- A czyje zdjęcie nosi w portfelu? Bo z tego, co widzę, ta kobieta jest dla niego bardzo ważna.

- No ja chyba padnę ze śmiechu. Ty chyba nie myślisz, że w taki sposób skłócisz mnie z Liamem?

- Ja nie mam zamiaru popsuć waszej relacji. Tylko nie chcę, by on cię okłamywać.

- Okłamywał? Jak już musisz, wiedzieć ta kobieta to ma na imie Maja i jest jego zmarłą żoną.

- Ja nie wiedziałem.

- Wielu rzeczy nie wiesz.

- To jakie jeszcze sekrety ukrywasz Lili Green?

- Różne. Ale tylko pomyśl. Nawet perły wyłowione z morza tracą swoje tajemnice. A ty chcesz, bym była taką ubogą perłą. Bez tajemnic, czy maleńkich sekrecików.

- Ty i tak byłaś i będziesz dla mnie wielką tajemnicą.

- Przez skromność nie zaprzeczę.

- O zobacz dojeżdżały do szpotawa. Gotowa na to, co tam zastaniesz?

- Nie mam wyboru. Trzeba stawić czoło temu, co daje nam życie.

- Chciałbym mieć tyle wiary co ty.

- Powtarzasz to drugi raz.

I kolejny raz skłamałam. I to tylko po to by moja maska twardzieli pozostała bez uszczerbku. Bo wcale nie byłam gotowa na to, co zastanę tam w szpitalu.