Wyznania grafomana 1

Wyznania grafomana 1

Wyznania grafomana - jeden.

Czym zajmuje się prasa? Publikowaniem sensacji. Co innego się nie sprzedaje! Nie raz i nie pięć powtarzam sobie, że gdybym potrafił napisać to, co widzę-czuję w głowie to zgarnąłbym Nebulę, Pulitzera, Nobla a może nawet Nike. Nie potrafię pisać. A Redaktorzy różnych pism? Oni potrafią. Ja obserwując prozaiczne czynności łaciatego stworzenia na łące napisałbym zapewne; „Łaciata zatrzymała się na chwilę i walnęła wielki placek”. Lapidarnie, bo nad czym tu się rozwodzić? Redaktor zrobiłby to z polotem według obowiązujących teraz zasad. Po pierwsze fabuła; Ostatnia droga repatriantki z Białorusi, z dawnego, zajętego przez czerwony reżim, dworu Sapiehów bohaterskiej kombatantki Krasuli, co to własnym ciałem naszych Partyzantów osłaniała.

W fabule akcja; Akt pierwszy – spokojna, sielska łąka. Tu i ówdzie chabry. Słońce. Śpiew skowronka i wspomnienia czystej dworskiej obory Sapiehów.

Akt drugi - złowrogi warkot silnika śmigłowca jaskrawo kontrastujący ze spokojnym odgłosem przeżuwania, w pozycji leżącej, co dopiero połkniętej, pełnej zieloności i aromatu ziół wszelakich trawy. Półsenne marzenia zmieniają się w złowrogie wspomnienia kombatantki; brutalnie dojące łapy w germańskich mundurach, przymusowe obcowanie ze sprowadzonym z Tyrolu bykiem – na szczęście bezowocne. I ten obleśny radziecki politruk przysysający się po każdym pijaństwie do wymion i powtarzający „wyślę do rzeźni”...

Akt trzeci – na pastwisko wchodzi Kowalski. Trzyma w ręce jakiś papier. Podchodzi do bohaterskiej repatriantki. Ta, jak przystało na krowę z dworskiej obory, wstaje. Kowalski chwyta za sznur i rusza w kierunku gospodarstwa.

- „No przecież w oborze nie będę się załatwiać” myśli Krasula i zatrzymuje się waląc codzienny wielki, zielony placek. Kowalski z niesmakiem spogląda na krowę, ale nie mówi ani słowa. Przywykła do komentarzy kombatantka czuje, że w powietrzu wisi coś złowrogiego, ale ufnie rusza za człowiekiem.

Akt czwarty – mijają oborę. Zza węgła wyłania się Fatum-ciężarówka do pobliskiej rzeźni.

Akt piąty – W miejscu gdzie upadł placek, co rok kwitną najpiękniejsze chabry.

 

Jako się rzekło – nie potrafię tak pisać a i nie bardzo chcę. Wolę, aby była to opowieść taka, jakie słyszałem w dzieciństwie siedząc wieczorem w dusznej i oświetlanej jedynie „naftówką” chałupie pełnej starych, wiejskich ludzi, którzy pięknie pletli bajędy nie zważając na „tryndy” i mądrości sprawnych marketingowo, ale całkiem pozbawionych uroku oraz serca, a także i logiki, i prawdy, nowoczesnych i wykształconych Redaktorów. Pozostanę więc grafomanem z wyboru. Za to nie będę musiał rano pluć na swoje odbicie w lustrze!

PS. Jeden z Redaktorów (odszczepieniec jakowyś!) napisał był, że nie może już pisać, bo wszystko, co pisze, zahacza o poezję nie spełniając kanonu podstawowego dzisiejszej literatury; „Akcja, akcja, akcja” Jakimż szczęśliwy! Nie jestem Redaktorem.

Wesołego Alleluja! I bogatego zająca wszystkim Opowiczom wiosennie przybrany Karawan.

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 9

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (18)

  • Pasja 11.04.2017
    No nie rób się takim skromnym. Bo fajnie piszesz. Spokojnie byś niejednego felietonistę z naszej codziennej prasy zagiął.
    A co do tekstu to dwa obrazy naszego polskiego krajobrazu. Pierwszy w pięciu aktach zakończony chabrami. Drugi to malutki karawanik słuchający bajędy. Pozdrawiam serdecznie
  • Pasja 11.04.2017
    Wesołego i mokrego karawanu.
  • Karawan 11.04.2017
    pasja Dziękuję. Zwykle to ja oblewam, ale...
  • Pan Buczybór 11.04.2017
    Lepiej być grafomanem niż trzymającym się zasad specjalistą. Zasady są po to, żeby je łamać i to powinniśmy robić. Przy okazji: Szczęśliwego zająca karoco. 5
  • Karawan 11.04.2017
    I nawzajem Panie B, szczęśliwego i bogatego!
  • Muniek 11.04.2017
    Pan Karawan? Eskortuje pan do wyznaczonego miejsca? :)
  • Karawan 11.04.2017
    Oczywiście, ale najbardziej fajne jest nie tyle ciało, które wiozę ale marzenia i te wewnątrz i te kroczące za mną. ;)
  • Tanaris 11.04.2017
    Tekst bardzo przyjemny. Wyśmiewa pewne zachowania, w tym Redaktora. Poza tym grafomanem nie każdy może zostać. :D 5
  • Karawan 11.04.2017
    Dzięki za odwiedziny.;)
  • Adam T 11.04.2017
    Kiedy przeczytałem o Kowalskim z papierem, to pomyślałem, że będzie ten placek po krowie zbierał tym papierem, a potem wrzuci wszystko do specjalnego pojemnika, ba na paswisku była tabliczka "Sprzątaj po swoim pupilku" ;)
    Wesołych ;))
  • Karawan 11.04.2017
    Musiałby mieć duuży papier. Dziękuje za odwiedziny.;)
  • Enchanteuse 11.04.2017
    Umiesz pisać, i to jak :). Zabawnie, z polotem . A ta krowa to jakoś bardzo ludzką była ...
    Wesołych wzajemnie !
  • Karawan 11.04.2017
    Dziękuję. Miło, że udało mi się rozweselić. :)
  • ówczesny 11.04.2017
    Karawan i Tobie Wesołych! :) Dzięki za tekst i myśli w nim zawarte. Pozdrawiam
  • Karawan 12.04.2017
    ówczesny Dzięki za wizytę. ;)
  • illibro 28.04.2017
    Dobrze prawisz kolego. Po kiego iść za trendami i innymi tego typu wynalazkami. Być sobą - najważniejsze. Świetny tekst! I barwny ;)
  • Karawan 30.04.2017
    Dawno Cię nie było. Fajnie ze wpadłeś. Dzięki! ;)
  • Fanriel 17.10.2017
    Co za rozczarowanie. Wygląda na to, że się spóźniłam.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania