z naparem ziół pod wiatr

na szóstym piętrze

świece oświetlają grymas

namalowany na bladej twarzy

jest niczym pomarszczone

arcydzieło

nie trzeba tam zamykać okiennic

bo ktoś przysłania oczy

gdy twarz odbija się

w uchylonym oknie

a ty nie wiesz jak zatrzymać

to coś co zrodziło się w twojej

głowie i gdzie znajduje się

owe szóste piętro na którym

każdy dzień przypomina

komin z którego wydobywał się

czarny dym nasączony krwią

albowiem na szóstym piętrze

wspomnienia mieszają

wolność z piekłem i nie

przenikną przez ściany

Komentarze (11)

Jacom JacaM 21.04.2020

trochę bym powycinał
np.

na szóstym piętrze
świece malują grymas na bladej twarzy
niczym pomarszczone arcydzieło

nie trzeba zamykać okiennic
ktoś przysłania oczy
twarz odbija się w uchylonym oknie

etc.

pozdr

zingara 21.04.2020

dzięki za wycinkę, też myślałam nad wycinką ale niech chwilowo tak zostanie. pozdrawiam

zingara 21.04.2020

Twoja wycinka zmienia sens wiersza a nie o to mi chodziło. np świece nie malują grymasu tylko oświetlają to co już jest.... itd

befana_di_campi 21.04.2020

Siebie wytnij, to styl Zingary!

Jacom JacaM 21.04.2020

befana_di_campi ...ale moja opinia

Piotrek P. 1988 21.04.2020

Tajemniczy i ciekawy wiersz, 5, pozdrawiam :-)

befana_di_campi 21.04.2020

Zingara tak właśnie pisze :)

Szpilka 21.04.2020

Ładny wiersz, ale jedno "które" można śmiało wyciepnąć, bo są dwa i to dość blisko siebie ?

kigja 21.04.2020

Piękny wiersz.
Pozdrawiam

bogumil1 21.04.2020

Bardzo mi się podoba Zingaro.

piliery 22.04.2020

Bardzo osobisty wiersz. Niestety (przez to) nieczytelny. Nie chce zgadywać. Bo po co? Poezja to nie zagadka. Poezja to odkrycia. Tajemniczoś to plus ale i spory minus. Zawsze krok dalej pojawia się pytanie: czemu ktoś zmusza mnie do zabawy w detektywa? ta zabawa traci w pewnym momencie sens.

z naparem ziół pod wiatr

Komentarze (11)

Napisz komentarz