Z szarości...

Stawiam z wolna szary krok,

szarym krokiem idę w mrok.

W szarym mroku pies się żali,

że mu szarą budę dali.

W szarej budzie - szara kość,

szara mysz - to psiaka gość...

Idę dalej szarym krokiem,

staję tuż przed szarym blokiem.

W szarej kurtce ku mnie kroczy...

ktoś... podnosząc szare oczy...

Nagle szary świat zwariował,

tęczą się pokolorował!!!

I z szarości wyskoczyła...

kolorowa uczuć siła...

(Wiersz nie pokazuje się na głównej) ???????

Następne części: Z szarości ( wstawiam ponownie )

Komentarze (2)

Maurycy Lesniewski 16.12.2017

Fajny wiersz, niby prosty a przekaz jakże mocny. Podoba mi się bardzo. Pozdrawiam :)

Anonim 17.12.2017

Genialny wiersz dla lektora, oratora, recytatora lub kogoś kto może przećwiczyć publiczne przemówienie ;-) Bardzo przypadł mi do gustu. Ponoć na głównej są tylko dwa teksty autora, "reszta ląduje" niestety na zakładce pod tytułem wiesze lub opowiadania...
Pozdrawiam, piąteczka ! :-)

Maurycy Lesniewski 16.12.2017
Fajny wiersz, niby prosty a przekaz jakże mocny. Podoba mi się bardzo. Pozdrawiam :)
Anonim 17.12.2017
Genialny wiersz dla lektora, oratora, recytatora lub kogoś kto może przećwiczyć publiczne przemówienie ;-) Bardzo przypadł mi do gustu. Ponoć na głównej są tylko dwa teksty autora, "reszta ląduje" niestety na zakładce pod tytułem wiesze lub opowiadania...
Pozdrawiam, piąteczka ! :-)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania