Z życia nastolatki (1) pożegnanie

Wakacje.. Morze, plaża, góry... Lecz nie.... Wszystko zaczęło się o poranku kiedy okazało się, że muszę opuścić moją kochaną Anastazje...

Przeprowadzka to najgorsza rzecz w życiu!

Biegnę do jej domu

- Anastazja... No bo tak jakoś się złożyło....że.... że ty.... i ja....

- tak?

- No bo my...- powtórzyłam z łzami w oczach- my się nigdy już może nie zobaczymy...

- Co ty wygadujesz? Ty ściemniasz? Nie?

- To co ci mówię jest prawdą, ja się wyprowadzam...- wyznałam przyjaciółce- i to... daleko...

- Mówisz serio?! O nie! Wyjdziesz dzisiaj po południu omówimy pozostałe sprawy i uczcijmy nasze ostatnie spotkanie! Kiedy wyjeżdżasz?

- Dzisiaj... Zaraz... Teraz... Ja... Ja... Właśnie przyszłam się pożegnać...- i gdy to powiedziałam z oczu popłynęła łza którą otarła mi moja przyjaciółka.

- Nie płacz... Przecież będziemy do siebie pisać, dzwonić, snapować... Przecież to nie IXX w. ...- i w tym momęcie się do mnie przytuliła jakie to było smutne dowiedzieć się przed minutą, że wyjeżdżasz i prawdopodobnie już tu nigdy nie wrócisz... i masz tylko pięć minut aby pożegnać się ze swoją przyjaciółką od serca...- wiesz myślę, że znajdziesz sobie nową przyjaciółkę. Będziecie razem chodzić do kina i...

-Nawet tak nie mów! Ja ci uroczyście przysięgam, że nigdy o tobie nie zapomnę, a to pamiątka – wyjęłam z kieszeni muszelkę- proszę i pamiętaj nigdy o tobie nie zapomnę – mówiąc to przytuliłam się do niej, zrobiłam zdjęcie pamiątkowe i... no cóż musiałam iść do domu rodzice czekali.

-Poczekaj! - krzyknęła- Odchodzisz bez pamiątki po mnie? Mam tu coś dla ciebie. Poczekaj!- wbiegła do pokoju ze łzami w oczach i szukała czegoś, potem wróciła z małym misiem w ręku- Proszę zawsze gdy będziesz na niego patrzeć przypomnę ci się.

-Jesteś prawdziwą przyjaciółką- to uścisnęłam ją po raz ostatni i tyle ją widziałam...