Za chwilę przyjdę do Ciebie

Kiedy - to słowo towarzyszy nam za nastolatka, powtarzamy je jak mantrę. Lecz gdy na swej kartce życia tłoczno od szarych dni, spraw, chcemy czasem je wymazać, zapomnieć o obietnicach, przyrzeczeniach, tych nie spełnionych, co ciążą, by na nowo je wpisać

...Nim stanie się dzień

... Nim to jeszcze ma sens

... Nim ja jeszcze chcę, mogę...

Żeby tak można było przywrócić znajome twarze, być na nowo oparciem, wznieść się ponad to co przymusem jest. Już nie liczę na fajerwerki, ale taką iskierkę, by czasem jak na skrzydłach się wznieść, jeśli nie na piedestał, to choćby poczuć się kimś znaczącym, co odbija blask,.....Nim cieniem się stanę. Wiesz, że dzień stawia tak wielkie wymagania, tak wiele się dzieje, że często brakuje tej lekkości, oddychamy rękawami, często jestestwem innych, jakże nieświeżymi sprawami. Porównujemy je ze swoim, łapiemy się na tym, że nie tak miało wyglądać, wybraliśmy jednak kilka faktów z dnia, co świadczą na naszą korzyść i ...byle do nocy. To jedyny momentem, gdzie koimy własne rozczarowanie te osiem godzin snu, jakże często długie, naznaczone spojrzeniami w ciemną otchłań. Ale i tak jest nam milsza, bo do ogarnięcia, bo zaznajomiona.

W jasności, w potoku słów, zalewa mnie fala upokorzeń, niestabilnych wydarzeń, głębokich wynurzeń. I choćbym nie chciał, zawsze dostarczam pożywkę swym żądzą, zatruwam się, więc wolę już namiętnie śnić gdy księżyc tylko widzi mój grzech. Ale niech tak będzie, niech doświadczę tego wszystkiego, powoli i z wielkim pietyzmem, bym uszlachetnił swe wnętrze, choćby na kolanach, nie oszczędzaj mnie.

Udaję ,że nie wiem co to złe, co ciągnie mnie w dół, nie dostrzegam co białe, co proste, co twoim celem postawionym w biciu serca, tętnie innych, którzy stają na mej drodze. Aż pewnego dnia, wstaję i wiem, że odrodziłem się na innych, odstawiłem swój egoizm, choć brakuje sił, czasu, to arterie chcą zniewolenia, bycia z otoczeniem. Ta nauka boli, oj jak często boli, to złe spojrzenie, przebiegający po twarzy śmiech, ale wiem, że to przejdzie w przyjemnie doznanie.

Obym nigdy nie poznał uczucia pustki, gdy już odejdą najbliżsi. Abym nie musiał wspominać ich dotyku na mych dłoniach, - choć to nieuniknione, niech to będzie ciepła krew, naznaczona ostatnim dobrym słowem. I broń mnie przed dyskomfortem, jakim niewątpliwie jest wyrzut za me ostatnie pretensje, wypominanie, bym nigdy nie był sprawcą który zadał ostatni cios, zamykający ich oczy. Bo wiem, że nauczyłem się ciąć, wbijać, zabierać komuś nadzieję, tak lekko mi to często przychodzi, tylko czy na pewno o taką naukę Ci chodziło?

Zresztą, za chwilę będę u Ciebie, a wtedy...