Zakazana miłość i skarb Rozdział 8 Miłosne wyznanie część 4

Miranda choć całkowicie zdezorientowana usiadła bez słowa, podczas gdy Rozalia podała im ciepły posiłek.

- Rozalio ty to ugotowałaś? – spytała zaskoczona.

- Tak!

- Gotowałaś już kiedyś?

- Nie, ale zawsze musi być ten pierwszy raz.

- Cóż, kolacja wygląda, ciekawie.

- Spokojnie nie zatrute! – dodała Rozalia żartobliwie.

- To dlatego kuchnia była zamknięta?

- Zgadza się! A i przepraszam, że tak kazaliśmy ci chodzić tam i z powrotem. Potrzebowaliśmy czasu żeby to wszystko przygotować.

- Eryk też jest w to zamieszany?

- Po części, a teraz bawcie się dobrze, ja idę do karczmy.

- Odrobinę nie rozumiem co tu się dzieje –dodała zwracając się do Toma.

- Pozwól, że ci wyjaśnię, chciałem spędzić z tobą trochę czasu.

Miranda i Tom rozmawiali, wspominali i śmiali się. Popijali wino i dobrze się czuli, spędzili sporo czasu, nagle Tom spoważniał.

- Mirando, muszę powiedzieć ci coś ważnego.

- Co takiego?

- Chodzi o to że bardzo cię lubię i….

- Ja ciebie też lubię.

- Źle mnie zrozumiałaś. Podobasz mi się i to od dłuższego czasu. Czy zachcesz być ze mną?

- Tom ja, ja nie wiem co powiedzieć, zaskoczyłeś mnie. Nie zrozum nie źle ale nie potrafię na obecną chwilę dać ci odpowiedzi, nie wiem co czuje, przepraszam!

Miranda wstała i odeszła pośpiesznie.

- Nie wyszło co? – spytała Rozalia dosiadając się.

- Co tutaj robisz?! Miałaś być w karczmie!!

- Kłamałam, obserwowałam was z ukrycia. No co?! Nie patrz tak na mnie, musiałam wiedzieć jak wam idzie!

- Więc nie muszę mówić ,że wszystko zepsułem.

- Nic nie zepsułeś, po prosu się wystraszyła. Musi to sobie wszystko przemyśleć.

- Myślisz, że się uda?

- Oczywiście! Ale za jakiś czas musisz jej to powtórzyć. Musi wiedzieć, że o nią walczysz!

- To chyba będzie moja najtrudniejsza walka.

- Taka jest miłość. Nawet nie zjedliście, a tak się starałam.

- Wybacz wchłonęła nas rozmowa.

Rozalia skosztowała własną potrawę, po chwili zrobiła grymas, z oczu popłynęły jej łzy.

- Nie jedz tego.

Ciąg dalszy nastąpi