Zapomniana

Zebrali się wszyscy na sądzie. Ludzie pierwszy raz uczestniczyli w takim wydarzeniu. Nie wiedzieli czego się spodziewać. Jedynym posiadającym tą wiedzę, był przywódca obecnej gawiedzi. Dlatego zabrał głos:

- Zebraliśmy się tu wszyscy, aby osąd... - nie dokończył jednak, gdyż przerwała mu kobieta siedząca na stołku przy stole i opijająca się winem.

- Skończże już biadolić, stary capie, bo od tego tylko mnie głowa boli - powiedziała i pociągnęła kolejny łyk z butelki.

Zapadła cisza. Po wszystkich obecnych przeszedł szmer zdziwienia. Popatrzyli na nią. Miała długie kasztanowe włosy, na ten moment całe potargane w każdą możliwą stronę. Ubrana była w białą sięgającą do ziemi suknię, na której widniały plamy od spożywanego trunku. Zebrani zastanawiali się, kim może być ta zaniedbana, choć piękna niewiasta. W końcu ktoś nie wytrzymał i zadał pytanie:

- Przywódco, kim jest ta osoba przed nami?

Zapytany był dość zakłopotany i zaniepokojony całą tą sytuacją, więc zwlekał z odpowiedzią. Jednak po chwili się odezwał.

- To jest właśnie nasz sędzia.

Widać było, że ta informacja zaszokowała obecnych. Zaczęli rozprawiać o tym, jak to możliwe, że ktoś taki może być sędzią. Wrzawa się wzmagała, ale znów odezwała się kobieta.

- Boże, ludzie. Dajcie sobie siana. Nie słyszeliście, co powiedziałam? Łeb mi pęka, a wy tu taki jazgot robicie. Ty, który dowodzisz tą zgrają, mów szybko jaka jest sprawa i miejmy to już za sobą - powiedziała zirytowana i znudzona.

- Dobrze pani. Otóż mamy tutaj dwóch mężów. Jeden to zdrajca. Współpracował z naszymi wrogami, chcąc dopuścić do naszej zguby. Drugi natomiast to obywatel, który zdradę wykrył i dzięki temu zapobiegł wojnie. Proszę cię, abyś osądziła ich wedle swej mądrości.

- Wszystko jasne. Niech jeden uklęknie po lewej stronie mojej komnaty, drugi po prawej - rzekła.

Tak też się stało.

Niewiasta wzięła do ręki miecz, wstała ze stołka i zachwiała się. Na szczęście podparta klingą nie runęła na ziemię.

- Ech, grawitacja. Kto to wymyślił? - burknęła pod nosem. - Mniejsza o to. Ogłoszę teraz swój werdykt - powiedziała i pociągnęła wielki haust wina. - Skończyło się? Szkoda - rzekła załamana.

- Przepraszam pani, ale co z werdyktem? - spytał przywódca.

- Ach tak, wer... - nie dokończyła, gdyż w tym momencie złapała ją czkawka.

- Ogłaszam wię... - znów przerwała przez nagły jej atak.

Trwało to dobrych kilkanaście minut. Ludzie nie mogli uwierzyć w to, co się tutaj wyprawia, ale przecież był to sąd, poważna sprawa i sędzia, więc się nie wtrącali.

W końcu czkawka minęła.

- Cholera, chyba za mało wypiłam - powiedziała rozmyślając.

- No ale nic. Ogłaszam wyrok. Zdrajca zostaje skazany na ścięcie mieczem, natomiast bohater ludu zostanie przeze mnie mianowany waszym nowym wodzem.

Zgromadzeni, na te słowa poczęli wiwatować oraz wyrażać swoje zadowolenie przeróżnymi okrzykami.

Kobieta zaczęła więc mozolnie iść w kierunku dwóch osądzanych i reszty zgromadzonych. Jednak po drodze wpadła na duży stojak, w którym umieszczona była sporych rozmiarów świeca.

- Jasny szlag - zaklęła pod nosem.

- Wszystko w porządku? - zapytał ktoś z tłumu.

- Co wszystko w porządku, głąbie. To ty nie wiesz, że jestem niewidoma - odkrzyknęła mu niewiasta.

- Niestety nie - odpowiedział ten sam głos.

- Matko, co za nieuki chodzą teraz po tym świecie - pomyślała.

- Gdzie jest ten zdrajca? - spytała.

- Z lewej strony - odpowiedział przywódca.

W tym momencie upojenie alkoholem dało jednak o sobie znać i z tego wszystkiego sędziemu pomyliły się kierunki. Zamiast w lewo, poszedł w prawo. Zanim wszyscy zdali sobie sprawę, co się dzieje, kobieta miała już uniesiony w powietrzu miecz. Nagle wybuchło istne pandemonium krzyków i wrzawy. Przez to, wystraszyła się i runęła jak długa przed siebie. Impet, który otrzymała w trakcie tego upadku spowodował, że ścięła prawego męża.

- Coś uczyniła moja pani! Ukarałaś nie tego, co trzeba - zakrzyknął dowódca.

- Ach, noga i ręka mi się omsknęła, ale nie bój żaby. Sąd będzie dokonany - powiedziała pewnym głosem.

- Ależ jak? Przecież to niemożliwe - protestował wódz.

- Jak to? Ktoś miał zostać zabity, został. Ktoś miał zostać nagrodzony, zostanie - powiedziała ledwo stojąc na nogach.

- Tak być nie może!

- Sąd musi zostać wykonany! - krzyknęła ze zgrozą w głosie.

Nastała cisza. Nikt już nie protestował.

Wszystko zakończyło się tym, iż tego, który bronił lud, zgładzono, natomiast zdrajcę mianowano przywódcą.

 

Sąd został dokonany.

 

- Już od bardzo dawna nikt nie potrzebował sprawiedliwości. Chyba wyszłam z wprawy.

 

Shogun

Średnia ocena: 4.6  Głosów: 12

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (29)

  • Kocwiaczek 06.02.2020
    *Byli to ludzie
    *Kobieta... opijajaca się winem - bez i
    *Że ktoś taki może być sędzią
    *Ze zgrozą

    Racja, nie ma sprawiedliwości na tym świecie. A skąd nie dość że ślepy to się chwieje, potyka, myli strony i do tego nadużywa. Tekst daje do myślenia. 5 ode mnie :)
  • Kocwiaczek 06.02.2020
    *sąd
  • Shogun 06.02.2020
    Jak zawsze dziękuję za obecność i dobre słowo. Jednak się jakieś błędy jeszcze wkradły. Zaraz je poprawię :). Dokładnie, sądy jak i sama sprawiedliwość chwiejna jest i niepewna.
    Pozdrawiam :).
  • Infernus 06.02.2020
    Początek z drobnymi błędami, Kocwiaczek już wypatrzyła :) tekst kojarzę z eee... kiedyś coś takiego czytałem, co oczywiście się podobało. Piąteczka za pomysł :) czwórka za wykonanie, co daje średnią pięć :)
  • Shogun 06.02.2020
    Dziękuję za pozytywną opinię. No nad wykonaniem tekstów muszę ciągle pracować :). Czytałeś kiedyś coś podobnego? Ciekawe. Gdybyś sobie przypomniał, to daj znać. Chętnie bym przeczytał :).
  • Kamiś 06.02.2020
    Odniosłem wrażenie, iż jest to tekst o zabarwieniu lekko humorystycznym. Uśmiechałem się pod nosem, czytając to :)
  • Shogun 06.02.2020
    Kamiś odniosłeś dobre wrażenie :). Taki był jeden z moich zamysłów. Dziękuję za pozytywny komentarz.
    Pozdrawiam :).
  • Dekaos Dondi 06.02.2020
    Shogunie→Bardzo na tak!
    Co do treści i dialogów.Takie lekko zwariowane. Coś dla mnie!
    Miejmy nadzieję, że na... innym sądzie... poza... ne będzie... o zgrozo→tak:))
    ''Wszystko zakończyło się tym...''→to dopowiedzenie jest właściwie zbyteczne... ale nie razi:)
    Pozdrawiam:)→5
  • Shogun 06.02.2020
    Dekaos Dondi dziękuję za pozytywny odbiór. Chciałem, aby wyszło trochę zwariowanie i cieszy mnie, że się udało :). Co do tego dopowiedzenia, zastanowię się, czy je zostawić, czy usunąć. Jeszcze raz dziękuję za komentarz.
    Pozdrawiam :).
  • „Jedynym, który posiadał tą wiedzę, był przywódca tej gawiedzi. Tak więc on zabrał głos:” - tą, tej; bardzo to brzmi niefajnie.

    „ Ubrana była w białą sięgającą do ziemi suknię, na której dostrzec można było plamy od spożywanego trunku...” była, było; ten sam błąd co wyżej.

    „-Ech, grawitacja. Kto to wymyślił? - burknęła pod nosem.
    - Mniejsza o to. Ogłoszę teraz swój werdykt - powiedziała i pociągnęła wielki haust wina.
    - Skończyło się? Szkoda - rzekła załamana.” - to zdaje się mówi jedna osoba? Dlaczego dialog zapisany jest jakby mówiły co najmniej dwie różne postacie w tym fragmencie?

    Tekst wymagałby jeszcze sporo podratowania technicznego, to co wyłapałem to tylko część. To na minus :)

    Ale jest i plus na szczęście!
    Sam pomysł na opowiadanie bardzo mi się podoba, szkoda, że troszkę zabrakło sił (tak to nazwę) na pociągnięcie tego na wyższy poziom.
    Jak to mówią, trening czyni mistrza, więc... :)
    Pozdrawiam i życzę weny :)
  • Shogun 06.02.2020
    Maurycy Lesniewski konstruktywna krytyka zawsze mile widziana :). Dziękuję za wskazanie minusów oraz plusów. Minusami postaram się zająć jak najszybciej. Racja, strona techniczna wymaga jeszcze wiele pracy. To jest chyba jeszcze trudniejsze niż znalezienie weny. Dlatego zamierzam pisać i się doskonalić :). Jeszcze raz dziękuję za komentarz i pozostawiony ślad.
    Pozdrawiam :).
  • Bajkopisarz 06.02.2020
    „to ludzie pierwszy raz uczestniczący w tym wydarzeniu, tak więc nie wiedzieli czego się spodziewać. Jedynym, który posiadał tą wiedzę, był przywódca tej gawiedzi. Tak więc on”
    Zamimkoza jak koranwirus…

    Ale złe miłego początki, potem jest już lepiej. Ogólnie tekst jest całkiem do rzeczy, ładnie przedstawiasz absurd sprawiedliwości, która wszystko co robi, robi z gracją słonia w składzie porcelany. Wychodzi więc jak wychodzi, losowo. Ludzie jednak, jak brany idące na rzeź, uznają wyrok pijanego sędziego i nie przejmują się już dalej niczym. Ktoś pomyślał za nich, więc tak jest łatwiej. I wszystko jedno, kto pomyślał, los, przypadek, wódz, sędzia, Bóg, ważne że jest komfort niemyślenia i niepodejmowania decyzji.
  • Shogun 06.02.2020
    Co do cytatu, trafne porównanie :). Zajmę się tą zaimkozą. Doskonale wszystko wyłapałeś. Racja, ludzie przyjmą wszystko za pewnik, no bo w końcu sąd, poważna instytucja. Jak on może się mylić? To co mówi musi być prawdą. Trawiłeś w sedno. Masie nie chce się myśleć, zastanawiać. Wolą oddać komuś możliwość decydowania i mieć spokój oraz co ważniejsze czyste sumienie. No bo przecież to nie oni podjęli decyzję. Dziękuję za komentarz i dobre słowo.
    Pozdrawiam :).
  • JamCi 06.02.2020
    Dość zaskakująco opisujesz reakcje emocjonalne Sędzi. Zastanawiam sie czy to celowy zamysł? Takie kontrastowe do sytuacji słowa chwilami.
  • Shogun 06.02.2020
    Witam JamCi. Mam nadzieję, że to pozytywne zaskoczenie :). Tak, to celowy zabieg. Chciałem tym pokazać niestabilność i chwiejność Sędzi oraz jej "wyjście z wprawy". Dziękuję za komentarz i obecność :).
    Pozdrawiam :).
  • JamCi 06.02.2020
    Shogun no tak myślałam, że o tę niestabilność chodziło.
  • Raven18 06.02.2020
    Świetne ujęcie jak działa dzisiejsza sprawiedliwość. Ode mnie piąteczka
  • Shogun 06.02.2020
    Bardzo dziękuję.
    Pozdrawiam :).
  • Marian 07.02.2020
    "Wszystko zakończyło się tym, iż tego, który bronił lud, zgładzono, natomiast zdrajcę mianowano przywódcą."
    Skąd ja to znam? Czyżby z moje kraju?
  • Shogun 07.02.2020
    Marian dziękuję za komentarz. Hmm, w naszym kraju tak bywało bez dwóch zdań, choć znajdzie się również wiele innych, w których miały miejsce podobne sytuacje.
  • Marian 07.02.2020
    To marna pociecha, że u innych też tak bywa.
  • Shogun 07.02.2020
    Zgadzam się w zupełności. Byłoby wspaniale gdyby nigdzie tak nie było. Jednak jest to trudne, lub wręcz niemożliwe do osiągnięcia, niestety.
  • .Milky. 12.02.2020
    Ja to mam fioła na punkcie sprawiedliwości, której wokół nas nie ma. Okropne rzeczy się na świecie dzieją. Co do tekstu - ciekawy i odmienny. Nie często spotyka się nie trzeźwego sędzie. Ode mnie pięć :D
    Pozdrawiam :)
  • Shogun 12.02.2020
    Również jestem wrażliwy na punkcie sprawiedliwości i niesprawiedliwości. Racja, nie często spotyka się takiego sędziego :D, ale kto wie, czy gdzieś się kiedyś taki nie znalazł. Dziękuję za twoją opinię i obecność,
    Również pozdrawiam ;).
  • A. Hope.S 22.04.2020
    Wiedziałam, że jesteś sadystą z porcja dowcipu. :)
  • Shogun 22.04.2020
    Cóż, istny ze mnie człowiek renesansu haha :D
  • Onyx 16.11.2020
    Bez sprawiedliwości - ciężko żyć. A my tej sprawiedliwości nie mamy.
    Z drugiej strony, czymże jest sprawiedliwość?
    Czy sprawiedliwością będzie taka sama kara dla głodnego dziecka, które ukradło bułkę ze sklepu, co dla dziecka, które ukradło komiks o takiej samej wartości?
    No właśnie.
    Trzeba sądzić sprawiedliwie. Ale i z nutą empatii i miłosierdzia?
    No bo tylko to w stanie jest uratować świat.
    Przed zgubą.
    Przed klęską.
    Sprawiedliwość bez miłosierdzia i empatii to nie sprawiedliwość.
    I taka "sprawiedliwość" nic nie zrobi. Tylko gdzieś tam będzie. Bez większego, głębszego znaczenia dla świata.
    Taka "sprawiedliwość" to nie sprawiedliwość.
    Sprawiedliwość jest jak osobny byt - jest, czeka na człowieka, który ją wywoła. By wyjść na powierzchnię.
    I osadzić sprawiedliwie.
  • Onyx 16.11.2020
    *osądzić
  • Shogun 16.11.2020
    Pięknie powiedziane. Nic dodać, nic ująć.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania