Zastanwiam sie

Ciągle zastanawiam się skąd we mnie tyle tych myśli. Mam tak, że po prostu siadam i nie potrafię przestać pisać. To nie jest tak, że ja myślę o tym co pisze. Po prostu wciskam klawisze i tyle. Nie patrze na nic. Równie dobrze mógłbym pisać będąc ślepcem. Czy to jest może talent? Chciałbym wierzyć w to, że te moje myśli to jest to coś czego nie ma nikt inny. Jednak życie pokazuje mi, że jestem jednym z wielu. Nie czytam swoich tekstów. Ja je tylko pisze. Wczoraj chyba pierwszy raz przeczytałem chyba 10 tekstów. Jak to się skończyło? Łzami na mej twarzy. Wtedy zobaczyłem coś pięknego jednak teraz czuję, że wtedy było lepiej. Ciągle czuję presję aby napisać coś dobrego co zachwyci ludzi. Jednak to mi się nie udaje. Chciałbym pokazać wszystkim, że jednak mam to coś. Najbardziej chciałbym udowodnić coś samemu sobie. Często mam tak, że moje myśli przeczą temu co robię. Sam sobie przeczę. Robię najpierw tak a za jakiś czas robię zupełnie coś przeciwnego. Ciągle nie mogę uwierzyć w to, że mam talent. Jak pisze swoje teksty to czuję, że czegoś w nich brakuje. Może dlatego, że porównuję się do ludzi, którym nigdy nie dorównam? Powinienem zrozumieć, że trening czyni mistrza. Ja dopiero zaczynam, a już pragnę perfekcji. Może to głupie, ale czasami (chyba zawsze) porównuję się z takimi geniuszami jak Mickiewicz. Nie wiem czy to jest dobre. Czasami marzę o tym, że zostanę sławnym poetą, albo o tym, że ktoś o mnie usłyszy i będę doceniony. Chciałbym, aby ludzie w szkole mówili o mnie tak ,,To jest ten co pisze te wiersze. Ten poeta. Pisze nawet fajne teksty". Jednak nie wiem czy to jest możliwe. Powinienem się rozwijać, ale ja kto zrobić? Psycholog podobno pokazała moje teksty nauczyciele od języka Polskiego, ale ona nic nie zrobiła z tym. Do kogo powinienem się zwrócić? Czasami myślę, że mam talent i jestem jak nieoszlifowany diament i potrzebuję jakiegoś nauczyciela, który by mnie nauczył pisać.