Zatracamy, się

To bez znaczenia do kąt widzie droga ta

Przecież i ona

Musi mieć swój finisz i start

To bez znaczenia to tylko złudzenia

Przepiękna świateł gra,

Która lubi oszukiwać czas

To bez znaczenia do kąt zmierzamy

Niebezpieczni i zakochani

W końcu i tak robi to, co chce świat.

I zatracamy, się w bezsensie dnia

Na kartkach starych zapisujemy

Na przemian nie i tak

Aż w końcu stajemy się słowem

Nie czynem,

Bo wygodnie jest tak.

Bez rozumnie budzić się o poranku,

Który i tak

Wcześniej czy później nastanie

I bez rozumnie wyjść na świat

Ku rozpaczy kochanków

Zniszczyć labirynty kłamstw

Bezrozumni jak małe dzieci,

Które podobni

Mądrzejsze są wielcy poeci

Bezrozumnie więc.

Zatracamy, się w bezsensie dnia

Na kartkach starych zapisujemy

Na przemian nie i tak

Aż w końcu stajemy się słowem

Nie czynem,

Bo przecież moje imię

Prędzej czy później zapomni świat.

Więc lepiej zatracić się

W bezsensie życia

Wmawiając, sobie wszystko jest okey,

Bo wygonie jest nam

Ciągnąć te grę.