zawód

znowu łzy przysłaniały mi słowa

ale nie takie z książki

chyba że ktoś napisał książkę o słowach których nigdy mi nie powiesz

 

i wiesz

to trochę boli

gdy mówisz że mam być taka jak ona

próbuje

chcę sprostać twoim wymaganiom

chociaż nie jestem nawet jej nędzną kopią

 

znasz mnie jako usterkę

która wszystkich zawiodła

mam też podejrzenia że ty mnie nie kochasz

 

już nawet niczemu nie chcę przeczyć

wolę siedzieć cicho

może w końcu zniknę

a ty przestaniesz patrzeć

zawód
Autor: Caroline
Czytano 427 razy
Data dodania: 22.11.2018

Średnia ocena: 4.8  Głosów: 4

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (6)

  • sensol 22.11.2018
    znasz mnie jako usterkę
    która wszystkich zawiodła

    kapitalne! fajny wiersz cały
  • Caroline 22.11.2018
    Dzięki ????
    Trochę autobiograficzny...
  • betti 22.11.2018
    Rażą mnie zwroty grzecznościowe w tym wierszu, bardzo rażą. Jeżeli miał być tylko dla niego, nie powinien się tutaj pojawić, a skoro się pojawił, powinna być zachowana poprawna forma.

    Sensol wybrał chyba najlepszą metaforę... nie jest źle, ale trochę zbyt dosłownie no i drażni mnie, że starasz się być czyjąś kopią, cholernie mnie to drażni,,, każdy powinien być sobą, tylko wtedy może być szczęśliwy. Pomyśl o tym...

    Pozdrawiam.
  • Caroline 22.11.2018
    Całość polega na tym że ten ktoś chce żebym była jej kopią a ja chcąc dosięgnąć jego wymagań staram się to osiągnąć bo ona będąc na etapie na którym jestem teraz ja była idealna
  • betti 22.11.2018
    Caroline zabiłabym gdyby ktoś starał się mnie zmienić na czyjś obraz i podobieństwo, a jeśli jakimś cudem oszczędziłabym, to kopnęłabym w cztery litery i wsadziła do pośpiesznego na Syberię.
  • Pan Buczybór 23.11.2018
    No, trochę kiepsko z metaforami. Wiadomo, o co chodzi, ale możnaby to przekazać w ciekawszy sposób

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania