Zbyt krótko cię znam.

Zbyt krótko cię znam.

By ci zaufać.

Lecz ty szepczesz wciąż, chodźmy poszukać.

Miejsca gdzie nikt nam nie zada ran.

Gdzie księżyc jest wciąż ten sam.

I nikt nie odważy się, zabrać nam siebie.

Bo ty i ja będziemy żyć w niebie.

Tylko zrób jeden krok, w otchłań ciemności.

A tam wśród chmur, nie zaznasz już zazdrości.

Jednak ja, wole tu zostać.

I mieć ludzką postać.

Lecz ty, jeśli chcesz, to skacz i stań się duchem.

Pamiętaj, o tym będziesz miał, dusze.

I będziesz czuł, wrócić tu muszę.

Bo zostawiłem tyle niewypowiedzianych słów.

Lecz już jest za późno, dziś kładę róże na twój grób.

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 6

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (12)

  • Szalokapel 19.07.2016
    Wole - wole
    Suoer wiersz, naprawdę. Oczywiście 5.
  • Tina12 19.07.2016
    Dzięki
  • Panna Black 19.07.2016
    "A tam wśród chmur, nie zaznasz już zazdrości."- zauroczył mnie ten fragment *.* 5
  • Tina12 19.07.2016
    Wielkie dzięki.
  • lestat 19.07.2016
    Przywołuje klimaty okresu nastoletniego :)
  • Tina12 19.07.2016
    O tym nie pomyślałam.
  • anonimowa 19.07.2016
    Genialny wiersz, 5 ;)
  • Tina12 19.07.2016
    Dzięki
  • lea07 19.07.2016
    Nie będę się rozpisywać. Bardzo fajny 5 :)
  • Tina12 19.07.2016
    O dzięki
  • Teska 19.07.2016
    Piękny wiersz
  • Tina12 19.07.2016
    Dzięki wielkie

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania