Żegnaj

Komentarze (15)

• 
  Canulas 14.06.2019

  Kurde, zapewne nie na jeden, ale żebym zrozumiał (nie tyle w kontekście ogólnego sensu, co choćby jakiegoś odczucia) to nie powiem. No niestety. Nic nie poczułem, niczego nie zrozumiałem. Możliwe, że jestem bardziej wadliwy od tego tekstu. Tego nie wiem, ale dopuszczam takie cuś. Takbwiec byłem, czytałem, nie oceniam.
• 
  Something 14.06.2019

  Dzięki za zostawienie śladu. Aktualnie trafiasz na ślady eksperymentów, z mojej strony. Pozdrawiam, Can.
• 
  Canulas 14.06.2019

  Something, no wiesz, Ty masz bez eksperymentów styl niepodrabialny. Szanuję to, że nieosiadasz na znanych i czytelniczo-akceptowanych wodach, a wciąż próbujesz odkryć nowe lądy.
• 
  Something 14.06.2019

  Canulas Dziękuję za miłe słowa, Can. Motywują do dalszych, literackich podróży.
• 
  Dekaos Dondi 14.06.2019

  W matematyce →X to przeważnie niewiadoma,którą należy obliczyć, żeby pasowała do całości. Z tekstu Twego wynika, że to nie zawsze takie proste.
  1→''zapadamy się'' choć jeszcze stoimy, żyjemy. 
  2→zamordowane zaufanie, tuli nas do snu, w kołysce z cierniowych wspomnień.  
  3→Jeszcze wierzy, że coś można...że autor księgi pomoże.
  4→Figę można. Akurat na niego nie padło.Zagubiony nadal,na ''krzywej'' drodze, którą inni mogą widzieć jako prostą... bo nie są nim.
  Równanie bez wyniku,    X→ już poza ''matematyką''
  Do dobra kończę, Teksty Twe są bardzo inspirujące, nawet jak się żle zrozumie:)) Pozdrawiam→5
• 
  Something 14.06.2019

  Dziękuję, jak zwykle, za ciekawą interpretację i wnikliwą lekturę. Wiele to dla mnie znaczy. Z serdecznością, DD :)
• 
  betti 14.06.2019

  zapadający się dom
  
  rzeki tulące okruchy
  
  stojący obraz
  
  żywy x
  
  
  
  wspomnienia trzeszczą
  
  gryzmoły najszczerszych gwiazd
  
  pomawiają x
  
  kładą spać
  
  
  
  czarne niebo
  
  pomnikowy x
  
  całujący przeciwstawność
  
  unosi księgę
  
  
  
  ktoś zagubiony
  
  getto życia
  
  ja?
  
  
  Tak sobie pomyślałam...
  
  
  ja
  życia getto
  
  ktoś zagubiony unosi księgę
  całuje przeciwstawność
  
  pomnikowe niebo kładą spać
  gwiazd najszczerszych gryzmoły
  
  trzeszczy obraz
  okruchy tulą niebo
  
  dom się zapadł
• 
  betti 14.06.2019

  okruchy tulą rzeki - jakieś niebo mi się wdarło.
• 
  Something 14.06.2019

  Uwielbiam, jak czytelnik "kombinuje" nad tekstem. Nie jestem twórczynią wybitną, niemniej eksperymentuje... czasami prowadzi mnie to w przedziwne rejony. Pozdrawiam i dziękuję. :)
• 
  betti 14.06.2019

  Kombinuję, gdy się ''wgryzam'', dla mnie to bardzo smutny, przygnębiający obraz...
• 
  Something 14.06.2019

  Wiesz, betti, ostatnio tylko takie obrazy w mojej głowie.
• 
  betti 14.06.2019

  To witaj w klubie...
• 
  yanko wojownik 15.06.2019

  Odczułem lekkość czytając
  "getto życia
  ja?"
  nieco tylko dodało ciężaru.
• 
  Kjow 19.06.2019

  A więc tak. Dobry dobór słów i dużo przerzutni do następnego wersu, ale... z tymi przerzutniami to trzeba ostrożnie, żeby nie popaść w błędne koło powszechnego niezrozumienia, chaosu i przypadkowo dobranych (dobrze dobranych) wyrazów. Końcówka mocna i wpływająca na odbiór całego utworu. Co do wcześniejszych komentarzy - pomysł z iksem nie podoba mi się. Mój humanistyczny umysł odrzuca wszystko, co związane z matematyką i innymi ścisłymi przedmiotami. Zamiast tej literki mogłaś opisać tę "niewiadomą" słownie. Zwiększyłoby to wartość artystyczną wiersza. Masz ode mnie mocną dwójkę.
• 
  Something 19.06.2019

  Fajnie ;)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania