Opow *** Zewnętrze Dołu
~~~//~~~
Dół zakopał się we mnie. Jest mi cholernie niewygodnie. Na dodatek te jednostajne poklepywanie ziemią łopatę. Jestem dołem. Muszę wydostać się z niego. Oddech traci ciało. Ma problem, gdyż jestem pustką. Świat przestał mnie widzieć. Do dźwięków docierają niewidoczne uszy. Nagle wszystko się zmienia. Kroki nade mną, słyszą mnie tutaj na dole. Jak mogę cokolwiek odczuwać. Przecież nie mam ciała. No to w co się zakopał ten cholerny dół, który w tej chwili ze mnie wychodzi? Co będzie jak wyjdzie? Ziemię wyrówna.
Jestem wewnątrz zewnętrznej strony dziury. Dziwnie to uczucie. Kwiaty mnie widzą. Padają na deszcz. Spływam na niego. Na zewnętrzną stronę wewnętrznego zewnętrza. Dostrzegam wokół chodzące ślady. Zostawiają pełno butów po sobie. Kanaliki sznurowadeł wlewają się do wody. Kto to wszystko posprząta. Gdzie właściwie jestem. Znowu oddech zaczyna mnie tracić. A skoro traci to widocznie jestem. Powtórnie spoglądam na zewnętrzną stronę dołu, ale tym razem od środka. Wchodzę tam. Jest tu przytulnie i w miarę ciepło. Przynajmniej nie przemoknę deszczu. Mam racje. Krople są cholernie suche. Prawie jak suszony ogień na liściach.
Chyba ze mną coś ma problem. Duży problem. Sypię na ziemię komplet siebie. Całą swoją egzystencje. W ziarenka piasku wlatują usta. Każde do innego. Czyżbym miał ich więcej. Zaczynają się krztusić. Są zamknięte powłoką z kamienia. Na dodatek wpadają do zewnętrznej strony dołu. Normalnie prześladuję go sobą. Cholera jasna. Jeszcze tego brakowało. Wilgotne, że aż suche gałęzie rozpalają ogień. Póki co, nie ma do mnie dostępu. Jedynie ziemia snuje się po nim. Na nieboskłonie Słońce wywraca się gorącą podszewką na wewnątrz. Pokazuje swoją drugą twarz.
Rozum intensywnie wierci mną. Kropelki czoła błyszczą na pocie. Dobrze, że nie na kocie. Po diabła myśli tak mną pomyślały. Skrada idzie cicho po szarym zwierzaku. Nie mam gdzie uciec. Dół nie chce się we mnie zakopać. Może niewidoczny byłbym w sobie. Kot przechodzi obok. Zwyczajnie po ziemi. Znika w oddali. Zostawił miauczenie przy mnie. Głaszczę go. To mnie uspokaja. Wpadam w dół. Ktoś mnie zasypuje ziemią. Klepie łopatą. Słyszę miarowe przytłumione uderzenia. Normalność powróciła.
Komentarze (12)
"Wpadam w dół. Ktoś mnie zasypuje ziemią. Klepie łopatą. Słyszę miarowe przytłumione uderzenia. Normalność powróciła." - piękne zakończenie. Każdy ma swój stabilny stan, w którym czuje się bezpieczne. Nawet, jeżeli jest to stan gorszy emocjonalnie.
Pozdrawiam serdecznie DD!
Dalej (2. akapit) - bycie zewnętrzną stroną wnętrza, ale zakręcone:) I odwrócenie następstw wokół - kwiaty padające na deszcz, podmiotu spływanie na deszcz, ślady szukające butów - ładne:) Zewnętrza wnętrza arcyciekawe.
- " Na zewnętrzną stronę wewnętrznego zewnętrza." Rzeczywistośc cięta na plasterki, każdy można podzielić na cieńsze i każdy z nich ma
ma w środku epidermę wewnętrzno - zewnętrzną:) Ale zakręciłeś! Od wnętrza zewnętrza podmiot spogląda na dół, który go wypchnął z ciała. Podmiotowi jest dobrze.
Akapit trzeci - 'COŚ' ma z tym odczuwaniem podmiotu problem. Uciekł sobie z siebie i mu dobrze. Wrzuca siebie (usta jako symbol wyrażenia się) w ziarenka piasku. Ten mix powoduje kamienienie i prześladowanie dołu, który się w podmiocie zakopał. Dół płacze, ale ogień płonie i Słońce pokazuje się od wewnątrz. To "Coś" - nie ma dostępu do podmiotu.
Czwarta odsłona oderwania się od swojego -ja ciała- wypełnionego dołem. Rozum (logika) wrzuca podmiot w swoje wnętrze.
Już nie dół wpada w podmiot, ale podmiot w niego. Normalność przerażająca - jestem pochowany, to co wcześniej, to stany endorfinowe efekty agonii. Ucieczka przed śmiercią, wejście w niezwykłe wnętrze odwrócenia bytu, patrzenie przez śmierć. Śmierć może być "Cosiem".
Bardzo ciekawy tekst, dla mnie - Twój najlepszy.
Oczywiście można go interpretować jako opis efektu halucygenów, choroby psychicznej, snu...
Autor rządzi:)
5!
wiesz... pisałem na ''miedzy'' Niby wiedziałem co, ale sama wiesz jak to czasami jest.
Bardzo ciekawy eksperyment myślowy, który można rospatrywac na kilka sposobów.
Jako pewna forma personifikacji - w tym wypadku obdarzasz dół możliwościami postrzegania i odczuwania świata, co ciekawe, również samej siebie i co jeszcze ciekawsze, z pozycji dołu właśnie.
Inna możliwość, jako odzwierciedlenie stanu psychicznego człowieka zmagającego się z problemami w postrzeganiu siebie samego i świata, jak i siebie w świecie.
No i jeszcze, wizję i schizy po zażyciu środków halucynogennych.
Jak by tego utworu nie interpretować, daje on szeroki wachlarz do popisu.
Oczywiście istnieje jeszcze jedna możliwość, bardzo przyziemne i prozaiczna w gruncie rzeczy - mianowicie postanowiłem się zabawić i opisać świat z punktu widzenia "dołu" :))
Tak, czy inaczej - fajnie ci to wyszło :)) Eksperyment uważam za bardzo udany :)
Pozdrowionka :)
Jakbym nie tylko ''ja'' pisał. Pozdrawiam
Mocno zabrałeś myśli czytelnika do dołu. Być swoim dołem, mieć doła to pewnie nie to samo. Jednak zakopać się w dole jest ciekawym eksperymentem poznania siebie pod względem swojej psychiki. Jak bardzo jesteśmy słabi w poszukiwaniu samego siebie.
Fajna rozkładówka emocjonalna.
Zostawił miałczenie... miauczenie
Pozdrawiam z dołu
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania