.

Komentarze (2)

• 
  Anonim 11.11.2015

  Piękny tekst, właściwie pokazałaś nam tutaj, a bardziej rozwinęłaś tylko jedną część chwilowej niepełnosprawności jaką jest utrata kochających nas osób, które są pod wpływem nagłego szoku? I strachu? Nie wiem jak to określić, nie mniej jednak spodobał mi twój opis, w szczególności koniec. Myślałam przez chwilę, że jej wybaczy i krzyczałam w myślach by tego nie robił. Cieszę się, że pokazałaś to w taki a nie inny sposób, wzruszający. Determinacja chłopaka była niesamowicie widoczna
• 
  ausek 11.11.2015

  Dziękuję za komentarz. Jak zwykle jest balsamem na moje rany. :)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania