Zmęczona

Co z tego, że znowu płaczę,

obojętność przecież jest głucha,

mocno zaciska nóż w ręce,

jak szklanka rozbijam się krucha.

Co z tego, że słowo rzucone,

przebrzmi i zniknie w oddali,

na zawsze w pamięci zostanie,

a świat mój się w pył zawali.

Co z tego, że znowu wstanę,

od upadków kolana już bolą,

nie wystarczy okazać się twardą,

i o krok każdy walczyć z własną wolą.

Co z tego, że nocą ciemną,

oczy znów zamknąć się nie mogą,

jestem już bardzo zmęczona

nami obojgiem, mną i tobą.

Komentarze (15)

AndreaR 13.11.2016

pięknie. :) ja wyrównałabym jeszcze rytm wiersza, ale to takie moje zboczenie.;)

Angela 13.11.2016

Dziękuję ślicznie : )

akwamen 13.11.2016

Witam Cię piękna :))

Angela 13.11.2016

Dobry wieczór Szanownemu Panu : )

akwamen 13.11.2016

Angela Żaden ze mnie pan, taki sobie tylko skromny troll, podobno ;) Czy udało Ci się pogrzebać zwłoki? Jeśli potrzebujesz pomocy, to ja chętnie, a i znajomości uruchomię, jak trzeba będzie. Dla Ciebie wszystko, Piękna :))

Angela 13.11.2016

akwamen, nie, mąż nadal oddycha i do tego chrapie, tak więc pochówek chwilowo odwołany,
ale za dobre chęci szczerze dziękuję, będę wiedziała gdzie się zwrócić gdyby co ; )

akwamen 13.11.2016

Angela daj tylko znać, a przyjemność będzie po mojej stronie. Kłaniam się nisko :)

Angela 13.11.2016

akwamen : D
Dobrej nocy, jutro niestety poniedziałek : (

akwamen 13.11.2016

Angela spokojnej nocy i cudownych snów :)