Schemat
Samotność zapełniła krzykiem dusze.
O niefrasobliwym tonie.
Czy to jest koniec?
Ta samotnošć urodziła pustkę.
A pustka tęsknotę.
Tęsknota wspina się po gőrach lodowych.
Dąży na sam szczyt.
Dojść tam nie może.
Gdyż uczucia są zamrożone.
Ponieważ serce jest wystraszone.
Aby nie skaleczyć się po raz kolejny.
Nie upašć na kolana.
Więc serce jest jak:
Zamek otoczony fosą i szerokim murem.
Zamknięty na wszystkie spusty.
Otworzyć się już nie może.
Na wieki będzie stał pusty....
Komentarze (3)
,, nie frasobliwym'' - niefrasobliwym
,, tęsknote.'' - tęsknotę
,,fosom'' - fosą
Ładnie opisałaś te zranione serca, ale jest dużo błędów. Zostawiam 3 :)
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania