*

*

Średnia ocena: 1.1  Głosów: 8

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (23)

  • Obserwator 25.01.2017
    O NIE!!! Prostestuję! Tak się nie robi! Krzywdzisz ludzi! Wypaczasz ich gusta! To coś jest nieznośne i nie da się tego czegoś czytać!!!
  • TeodorMaj 25.01.2017
    Mar, przeginasz trochę :) Zwolnij tempo i zastanów się nad sensem wstawiania opowiadania od początku :)
  • nieśmiały 25.01.2017
    Cudna historia, która wzrusza aż do łez.
    Bardzo proszę - chcę więcej i jeszcze ❤
  • Violet 25.01.2017
    Poddaję się... jeszcze jedna część i znikam... wydawało mi się, że jestem w stanie wszystko przetrwać... niestety.
  • Margerita 25.01.2017
    Dziś, już nie
  • Okropny 25.01.2017
    Wiem, co będzie w piątce:

    Jak tylko bandyta opuścił jej celę i zaryglował drzwi. To załamana padła na podłogę i gorzko zapłakała. Gdyż nie potrafi się pogodzić z faktem, że może, już nigdy nie zobaczyć swoich bliskich. W dzień i w nocy nie myśli o niczym innym, jak tylko o nich.

    Niespodziewanie zjawili się tym razem we dwóch. Pochwycili ją i wywlekli za dom.

    – Na kolana – powiedziałem.

    Dziewczyna postanowiła, że tak łatwo się nie podda i będzie do samego końca walczyć. Tego, co ją trzymał z całej siły kopnęła prosto w klejnoty, że ten z bólu aż się skulił, a temu drugiemu broń z ręki wytrąciła.

    I dosłownie resztkami sił rzuciła się do ucieczki, ale daleko nie uleciała bo wyczerpana padła na ziemię.

    – Teraz, już nam się nie wymkniesz - odparł herszt bandy.

    – Mój anioł stróż jest tu w pobliżu. Spróbuj mnie tylko tknąć, a będziesz miał z nim do czynienia.

    Na te słowa jeden z porywaczy rzucił się na nią i zaciskając na jej szyi swoje dłonie zaczął dusić.

    Dziewczyna, już myślała, że będzie po niej. I wtedy usłyszała znajomy głos.

    – Odsuń się od niej – rozkazał jeździec.

    – Ty coś za jeden – zapytali bandyci.

    – Jestem obrońcą tych najbiedniejszych, uciśnionych. I co są prześladowani przez takich łotrów, jak wy. Dlatego mówię wam zostawcie ją w spokoju.

    – Ty słyszałeś to samo, co ja? – zapytał herszt bandy wspólnika.

    – No – odpowiedział tamten drugi.

    – Jakiś pajac nie będzie nam mówił, co mamy robić. – odparli oburzeni. Już my cię nauczymy porządku i się rzucili na niego.

    Ale on okazał się być od nich znacznie szybszy i jednym rzutem lassa unieruchomił porywaczy
  • Tina12 25.01.2017
    Brak mi słów.
  • Margerita 25.01.2017
    czemu?
  • Okropny 25.01.2017
    Margerita bo nie widzisz problemu w swoim zachowaniu
  • Tina12 25.01.2017
    Margerita
    Bo poraz kolejny wstawiasz ten sam tekst.
  • nieśmiały 25.01.2017
    Proszę napisz koniecznie jeszcze dzisiaj i dodaj!!!
    Masz wielki talent!
  • Ritha 25.01.2017
    Mar, eee..., nie wiem jak Ci to, ale, że się tak spytam, po co drugi raz to samo? Nie lepiej pisać dalsze części, coś nowego, a nie odgrzewane kotlety (???)
  • nieśmiały 25.01.2017
    Ritha!
    Gdy coś jest prawdziwym pięknem, tak jak to opowiadanie - wiernym odwzorowaniem życia, to chciałoby się czytać wciąż na nowo i od nowa - bez końca ❤
  • Ritha 25.01.2017
    Mar się pytam, a nie Ciebie ironiczny anonimie
  • Margerita 25.01.2017
    Ritha
    masz rację
  • Ritha 25.01.2017
    Cieszę się Mar, pisz nowe, tych starych już nie ruszaj. Co było a nie jest, nie pisze się w rejestr :)
  • Margerita 25.01.2017
    Ritha
    niedługo się pojawi nowy rozdział
  • Stern 25.01.2017
    - To opowiadanie nie jest złe... ono jest po prostu niedobre.
  • Pan Buczybór 25.01.2017
    Margerito idź do kąta i pomyśl nad swoim zachowaniem
  • Violet 25.01.2017
    Już lepiej niech nic nie myśli, bo nie daj boże, wymyśli kolejną wersję. Wybacz Marg, ale przeholowałaś.
  • Pan Buczybór 25.01.2017
    Mar przegięła dawno złamaną bagietkę.
  • TeodorMaj 25.01.2017
    Violet jak napisał jakiś anonim, "Oli Moron przygoda z tańcem" xD To by było już nie do zniesienia ;)
  • Stern 25.01.2017
    Przegięłaś pałę goryczy

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania